آموزش مهارت‌های زندگی، اجتماعی و کسب و کار برای کودکان ضروری‌ست

وی افزود: می‌گویند قالی کرمان هرچقدر که پا بخورد قیمت و ارزش آن بیشتر می‌شود و محتوا کودک در فضای مجازی هم این گونه است و هرمقدار کاربر بیشتر داشته باشد، برای تولید محتوا انگیزه ایجاد می‌کند، اما اگر قرار باشد محتوایی تولید کنیم که در اولین سری آن را کپی کنند و مالکیت معنوی آن هم حفظ نشود، کدام یک از تولید‌کنندگان محتوا برایش این انگیزه ایجاد می‌شود که مجدد محتوای خوب و با ارزش را در این حوزه تولید کند. چون مالکیت معنوی نداریم، سرمایه‌گذاری در این حوزه امنیت ندارد. بر همین اساس اقتصاد محتوا هم فعال نیست و همین موضوع باعث می‌شود تا تولید محتوا با روند کند پیش برود.

با همکاری قوا زیست‎بوم محتوا و خدمات کودک را در کشور کامل می‎کنیم
مجری سند حمایت و برنامه اقدام توسعه خدمات فضای مجازی کودکان و نوجوانان اضافه کرد: بر همین اساس مجموعه‌ای از عوامل در حوزه تولید محتوا در کشور دخیل هستند که منجر شده دیگر منتظر معجزه در این حوزه نباشیم. لذا تلاش می‎کنیم که با حضور و همکاری قوای قضاییه و مقننه و مجریه بتوانیم زیست‎بوم محتوا و خدمات کودک را در کشور کامل کنیم.

وی در خصوص ارزیابی دستگاه‌های مسئول در حوزه تولید محتوا در کشور هم گفت: در این میان ضرورت دارد که قوه مقننه در حوزه مالکیت معنوی ورود پیدا کند و قوه قضائیه هم در حفظ عدالت و مالکیت معنوی آثار و محتوا‌های تولید شده ورود داشته باشد. همچنین قوه مجریه هم می‌تواند در اقتصاد این موضوع موثر باشد و دستگاه‌هایی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت آموزش و پرورش باید نوعی از تسهیلات لازم را برای فعالان این عرصه و ورود به موقع آن ایجاد کنند. بخش دیگر این موضوع هم داشتن نگاهی یکپارچه و تصمیم عمومی را می‌طلبد.

عضو هیئت عامل سازمان فناوری اطلاعات ایران تصریح کرد: اولین چیزی که در نظام آموزشی درباره محتوای مرتبط با حوزه کودک و نوجوان در آن خلأ احساس می‌شود، مهارت‌آموزشی است. انواعی از مهارت‌ها را داریم که در این حوزه یک طبقه‌بندی ۵۰ مهارتی و یک طبقه‌بندی ۳۰۰ مهارت را داریم. این نوع از مهارت‌ها با نام مهارت‌های زندگی، مهارت‌های اجتماعی و کسب‌وکار در گروه‌های سنی مختلف شناخته می‌شود که باید این‌ها را به کودکانمان آموزش دهیم.

باید انواع مهارت‌ها را به کودکان و خانواده آموزش دهیم
سلجوقی بیان کرد: خود آموزش مهارت‎آموزی یک نکته مهم در این حوزه است و نکته دوم این است که خود پدر و مادر‌ها هم باید مهارت‌هایشان را در تربیت کودک و مواجهه با فضای مجازی بالا ببرند؛ لذا باید به آن‌ها آموزش دهیم تا کودکانشان را چگونه با توجه به همزیستی با این فضا تربیت کنند. بر همین اساس هم در گروه خانواده و هم در گروه کودک باید انواع مهارت‌های زندگی، اجتماعی و کسب‌وکار را آموزش دهیم و خلأ موجود را پر کنیم.

وی با تأکید بر اینکه به نظر می‌رسد با توجه به این موضوعات باید از ظرفیت‌های فضای مجازی و امکاناتی مانند تلفن‌همراه و ابزار هوشمند در جهت این آموزش‌ها بهره‌مند شد، اظهار کرد: اگر استفاده از فضای مجازی را حق کودک بدانیم به سراغ محتوا آن‌ها می‎رویم، اما اگر این حق را برای کودک ندانیم، راه‌های دیگری را برای او باز می‌کنیم تا به جای بازی و آشنا شدن با فضای مجازی به بازی‌های دیگر بپردازد. در فضای مجازی مخاطب حرف اول را می‌زند. تولید محتوا برای مخاطب کودک پیچیده است. بنابراین تصمیم‎گیران باید نیاز‌های مخاطب را مدنظر قرار دهند.

مجری سند حمایت و برنامه اقدام توسعه خدمات فضای مجازی کودکان و نوجوانان با اشاره به بحث مدیریت تربیتی این فضا گفت: در بحث مدیریت فضای مجازی و مدیریت تربیت کودکان به نظر می‌رسد که این موضوع را باید روانشناسان و کسانی که به حوزه مدیریت تربیتی کودک مرتبط هستند پاسخگو باشند. من به‌ عنوان یک پدر بار‌ها با این مسئله مواجه شده‌ام که در هرجایی از موارد سلبی با کودک استفاده می‌کنیم، انگیزه بیشتری در کودک ایجاد می‌شود که بیشتر به آن مسئله مراجعه کند. فطرت کودک در مقایسه با دهه‌های گذشته تغییر نکرده، اما تناقض‌های تربیتی بیشتر شده است. بنابراین نهضت تولید محتوا باید در رفع نگرانی‌ها کمک کند.

به دنبال خانواده، مدرسه و جامعه ایده‌آل باشیم
عضو هیئت عامل سازمان فناوری اطلاعات ایران با تأکید بر اینکه تولید محتوا نباید حاکمیت خانواده بر کودک را تحت تأثیر خود قرار دهد، بیان کرد: هر والدی باید براساس حجت خود به تولید محتوا معنا و جهت بدهد. البته باید توجه کنیم که توصیه یک پدر به فرزندش در خانه با توصیه یک معلم به دانش‌آموزانش متفاوت است. پدر طبق تربیت خانواده، معلم براساس خط قرمز‌های مختلف و حاکمیت هم از منظر خودش مطالبی را بیان می‎کنند و باید این تفاوت‌ها را در تولید محتوا مدنظر قرار دهیم؛ لذا باید به دنبال خانواده، مدرسه و جامعه ایده‌آل با قوانین مشخص در این حوزه باشیم و نباید یک قاعده را بر دیگری الزامی بدانیم.