کپی‌برداری خلاقانه از کارهای پدرانه

به گزارش کودک پرس ، این دانش‌آموز دهه هشتادی که اتفاقا عاشق ریاضی است، توانسته است ظرف یک ماه آن‌هم در وقت‌هایی که تمرین فوتسال حرفه‌ای ندارد، این دستگاه را بسازد. آخر او یک فوتسالیست حرفه‌ای هم هست.
دانیال رجبی، مبتکر نوجوان محله امامت، درحالی خلاقانه این دستگاه را از روی نمونه خارجی آن ساخته است که می‌توان امید داشت با تولید انبوه آن، در هزینه‌های زیادی صرفه جویی شود. باتوجه‌به اینکه این دستگاه پرکاربرد در ایران تاکنون نمونه داخلی ارزانقیمت نداشته است و نمونه‌های خارجی آن نیز بسیار سنگین‌‌وزن، پرحجم و گران است، تولید این دستگاه می‌تواند برای کارآفرینان و هنرمندان در این زمینه مفید باشد.

ساخت نمونه مینیاتوری دستگاه سی‌ان‎سی

دانیال و خانواده‌اش تلاش می‌کنند خودشان پیگیری‌هایی برای معرفی و تولید این دستگاه داشته باشند اما ازآنجاکه او این روزها سخت سرگرم درس خواندن است و اعضای خانواده‌اش نمی‌خواهند حواسش از تحصیل پرت شود، انجام این کار را به تعطیلات تابستان موکول کرده‌اند
دستگاهی که دانیال ساخته است، ابزاری برای حکاکی روی چوب و فلز است. دانیال در توضیح اسم دقیق این ستگاه می‌گوید: این یک دستگاه سیانسی است؛ البته در فارسی به‌اشتباه به آن می‌گویند منبت‌ چوب ولی در اصل فقط ویژه چوب نیست؛ یعنی روی فلز، روی پلاستیک فشرده و روی انواع‌واقسام سطح‌ها شما می‌توانید با این دستگاه حکاکی کنید. با استفاده از سیستم کامپیوتری که دارد، می‌تواند دقیقا طرح را برای شما دربیاورد.
دانیال در ادامه توضیح می‌دهد که وقتی فایل یک طرح آماده می‌شود، این دستگاه چگونه شروع به کار می‌کند. او می‌گوید: شما یک طرح آماده می‌کنید با نرم‌افزارهایی که می‌توانند با مختصات سه‌بعدی کار کنند. بعد دستگاه هم طبق همان مختصات در نقاطی که سیستم به آن فرمان می‌دهد، حرکت می‌کند. این دستگاه سه محور دارد؛ X، Y و Z. محورZ بالاوپایین رفتن دستگاه را کنترل می‌کند و مربوط به ضخامت است. X و Y هم که روی افق تعریف می‌شوند.

نمونه ایرانی دستگاهی سنگین و گران

دستگاهی که دانیال ساخته است، با وجود اینکه در بسیاری از کارگاه‌ها دیده می‌شود، به‌خاطر نوآوری‌هایی که در آن به‌کار رفته است، می‌توان گفت منحصربه‌فرد است. یکی از تفاوت‌های مهم دستگاه، بسیار سبک بودن آن نسبت‌به نمونه‌‌های خارجی‌اش است. دانیال در این‌باره می‌گوید: این دستگاه درحقیقت یک نمونه مینیاتوری است. یعنی من این دستگاه را از وزن ۲تن به حدود ۱۰۰کیلو رسانده‌ام. نکته بعدی، قیمت تمام‌شده است. نمونه اصلی این دستگاه بیشتر از ۲۵میلیون تومان قیمت دارد ولی دستگاهی که من ساخته‌ام، درنهایت ۱۰میلیون هزینه دارد.

تولید دستگاه در یک ماه

دانیال از آن دانش‌آموزهایی است که در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کنند. او در رشته فوتسال به‌طور حرفه‌ای فعالیت می‌کند و تمرینات منظمی‌ دارد. همچنین به‌خاطر علاقه به رشته ریاضی، بخشی از اوقاتش را به حل مسائل ریاضی در خارج از برنامه درسی اختصاص می‌‌دهد.
آن‌گونه که خودش می‌گوید، این دستگاه را در وقت‌هایی که مسئله حل نمی‌کرده و تمرین حرفه‌ای فوتسال هم نداشته، ساخته است؛ یعنی ساعاتی که از برنامه‌های دیگرش فارغ بوده است. عجیب اینکه با تمام این محدودیت زمانی بازهم ساخت این دستگاه فقط یک ماه طول کشیده است.
دانیال در این‌باره می‌گوید: من در گذشته هم تجربه ساخت مشابه این دستگاه را داشتم؛ به‌خاطر همین در این مدت کم توانستم آن را بسازم. پدرم کارگاه ساخت این دستگاه‌ها را در نمونه واقعی‌اش دارد و در سال چند نمونه هم تولید می‌کنند. من سه‌ماه‌تعطیلی می‌روم آنجا و کار می‌کنم؛ به‌خاطر همین می‌توانم هرچقدر بخواهید، از این نمونه بسازم.

ابتکار و خلاقیت درکنار آموزش‌های پدر

دانیال سه سال است که سه‌ماه‌تعطیلی را برای کار به کارگاه پدرش می‌رود. همین موضوع باعث شده است به کار پدر علاقه‌مند شود و درکنار آموزش‌هایی که از او فرامی‌گیرد، ابتکار و خلاقیت هم به خرج بدهد.
او می‌گوید: همین کار کردن تابستانی باعث شد کم‌کم به ساخت دستگاه‌ها و به‌طورکلی کارهای فنی علاقه‌مند شوم. بعد از آن بود که تصمیم گرفتم از این تجربه‌ام استفاده کنم؛ البته کسی به من اصرار یا اجبار نمی‌کند که تابستان‌ها به کارگاه بروم؛ هرچند وقتی خودم علاقه نشان می‌دهم، پدرم حمایت زیادی می‌کند. پدر و مادرم تشویقم می‌کنند و تا اندازه‌ای در فضای مدرسه، مدیر مدرسه این امکان را فراهم می‌کند تا من این فعالیت‌های هنری را انجام دهم.

ایده‌ای برای جلوگیری از ریزش سازه‌های بلندمرتبه، هنگام آتش‌سوزی

دانیال غیر از ساخت این دستگاه، ایده‌‌های دیگری هم برای تولید دارد که مهم‌ترین آن‌ها راه‌اندازی سیستمی‌ برای پیشگیری از آتش‌سوزی است. او در این‌باره توضیح می‌دهد: یک ایده دارم که هنوز نهایی نشده است. بعد از ماجرای پلاسکو به این فکر افتادم که سیستمی‌ طراحی کنم تا سازه‌ها‌ی بلندمرتبه در هنگام آتش‌سوزی آوار نشوند. درنتیجه یک سیستم طراحی کرده‌ام که شبیه کتری کار می‌کند؛ یعنی وقتی آتش‌سوزی شروع می‌شود، پایه‌های ساختمان را به حالتی شبیه کتری تبدیل می‌کند، در نتیجه این پایه‌ها ذوب و آوار نمی‌شوند اما هنوز طرحم کمی خام است و باید بیشتر رویش کار کنم.

هنری صنعتی درکنار درس

آن‌گونه که دانیال می‌گوید، برنامه‌ریزی آینده‌اش بیشتر روی درس خواندن است. او می‌گوید: حقیقت این است که من بیشتر می‌خواهم به درسم ادامه بدهم. پدرم هم خیلی تشویقم می‌کند که من به درس خواندن ادامه بدهم و خودم هم می‌خواهم شغل آینده‌ام را مرتبط با تحصیلاتم انتخاب کنم اما فکر می‌کنم این دستگاه ساختن‌ها و کار کردن‌ها، بیشتر باید شبیه یک هنر درکنار درس خواندن باشد. پدرم می‌گوید مهم نیست چه شغلی انتخاب می‌کنم؛ مهم این است که باسواد باشم.

لذت حل کردن مسئله

او که عاشق ریاضی است، می‌گوید که هیچ‌چیز بیشتر از حل کردن یک مسئله ریاضی برایش لذت‌بخش نیست؛ برای همین هر روز بخشی از وقتش را به حل مسائل ریاضی می‌پردازد و می‌گوید: عاشق ریاضی هستم. هیچ‌چیز بیشتر از حل کردن یک مسئله ریاضی برایم لذت ندارد. این کار را خیلی دوست دارم.
او درباره انتخاب رشته تحصیلی‌اش هم می‌گوید: خیلی استرس دارم. اصلا نمی‌دانم فضای کار چطوری است. ازطرفی شغل خیلی مهم است و ازطرفی دقیقا کاربرد مختلف رشته‌ها را نمی‌شناسم؛ البته بازهم پدر و مادرم کمک می‌کنند. پدرم توصیه می‌کند دنبال علاقه‌ام بروم و تلاش کنم. من هم فکر می‌کنم رشته ریاضی را انتخاب کنم. فکر می‌کنم در آخر مهندس می‌شوم. دقیقا نمی‌دانم؛ به‌ویژه الان که مسابقات فوتسال هم در پیش است و به‌شدت مشغول تمرین هستیم.

آسیب‌های اجتماعی در کمین نوجوانان

دانیال در سن حساسی قرار دارد؛ سنی که او و هم‌سن‌سال‌هایش را ممکن است دچار آسیب‌هایی کند.
این را قبول دارد و می‌گوید: آسیب‌‌های اجتماعی در کمین نوجوانان است. خیلی‌ها دارند ضرر می‌کنند از بابت اجتماع بدی که درست شده است. بعضی پدر و مادرها هم متأسفانه خیلی شُل می‌گیرند؛ مثلا دربین اطرافیان خودم زیاد بودند کسانی که به‌خاطر رابطه‌های غلط، آسیب دیدند و حتی از نظر روحی و روانی خیلی به‌هم ریختند. دانش‌آموزهایی بودند که از نظر درسی، خیلی عالی و واقعا جزو افراد موفق بودند ولی چون درگیر بعضی ماجراها شدند، متأسفانه الان از نظر روحی و روانی افسرده شده‌اند .گوشه‌گیری هم خیلی بد است. بچه‌ها باید از فضای مجازی بیایند بیرون، بازی کنند، درس بخوانند و کار هم بکنند، فقط درس نه، کار هم بکنند. دین اسلام هم گفته است که بهترین کار میانه‌روی است؛ برای همین به‌نظر من بهتر است بچه‌ها به همه کارهایشان به‌اندازه برسند؛ به ورزش‌شان برسند، به درسشان برسند، به تفریحشان برسند و کار هم بکنند.

دروازه‌بان پرانرژی فوتسال

حرف از ورزش و تمرین که می‌شود، وارد دنیای ورزشی دانیال می‌شویم که به‌شدت و خیلی حرفه‌ای آن را دنبال می‌کند. او دروازه‌بان فوتسال است و در تیم فجر ولی‌عصر بازی می‌کند. تیمی‌ که در مسابقات مختلف شرکت می‌کند و از بسیاری مسابقات دست پر برمی‌گردد. دانیال برایش مهم است که کارش در فوتسال را به‌خوبی انجام بدهد و در وقت‌‌هایی که به این کار می‌پردازد، انرژی کافی بگذارد.

تلگرام و این‌جور چیزها، نه!

وقتی از دانیال می‌پرسیم آیا در فضای مجازی هم فعال هستی، پاسخ می‌دهد: منظورتان تلگرام و این‌جور چیزهاست و بعد پاسخ می‌دهد: نه. راستش گوشی من لمسی نیست. علاقه‌ای هم ندارم. وقتش را هم ندارم.(با خنده) وقتی سرت را شلوغ کنی، وقت این‌گونه کارهای فنی را نخواهی داشت؛ البته لپ‌تاپ دارم ولی وقتی می‌نشینم پشتش، نرم‌افزار کار می‌کنم. کارل دراو و آرت کن که اتفاقا برای طراحی روی چوب و فلز کاربرد و درآمد هم دارد؛ البته من هنوز به پول نیازی ندارم و پدرم حمایتم می‌کند ولی بدم هم نمی‌آید که برای خودم پول دربیاورم.

منبع: شهرآرا آنلاین