تاثیر ژانر معمایی در ادبیات دفاع مقدس حوزه کودک و نوجوان

به گزارش کودک پرس ، کامران پارسی نژاد، نویسنده، پژوهشگر و منتقد در مورد وضعیت ژانر معمایی در حوزه دفاع مقدس گفت: در ایران فکر می کنند که ژانر معمایی فقط مختص داستان های پلیسی است و به این نوع ژانر نگرش خاصی ندارند. ژانر معمایی ژانری است که عناصر رازگونه و معمایی در آن در اولویت کار قرار می گیرد و بخشی مورد توجه نویسنده قرار می گیرد که رویدادهای رازگونه است و در بستر آن حوادث طوری پیش می رود که معما حل شود و خواننده در پایان داستان به جواب معما برسد.

پارسی نژاد با بیان اینکه ژانر معمایی در ایران مورد توجه قرار نگرفته است، اظهار داشت: در کتاب های دفاع مقدس با ژانر معمایی کاری از مجید قیصری با عنوان “ضیافت به صرف گلوله” داریم. این کتاب به ادبیات پلیسی نزدیک است و یک مقدار ژانر معماگونه با محوریت حوزه دفاع مقدس است.

این نویسنده و پژوهشگر خاطرنشان کرد: به اعتقاد بنده محوریت اصلی ادبیات کودک و نوجوان ما به خصوص در حوزه دفاع مقدس باید ژانر معما باشد تا ضمن ایجاد جذابیت، نوجوان با مقوله دفاع مقدس و آن دوران آشنا شود.

پارسی نژاد که کتاب هایی همچون “خورشید در آتش”، “رویای شریف”، مجموعه داستان “روزنه”، “كرمها هم در لجنزار می‌ميرند”، “نيمه نارنج”، “عروس جنوب”، “شوريدگی” ، “یك كاروان صد منزل”،”فرصتی برای شیخ” و “شهید مدرس” را به رشته تحریر در آورده است، تصریح کرد: نویسندگان ما آنقدر در ایجاد حالت تعلیق توانمند نیستند که بتوانند آثاری با ژانر معمایی در خور توجه بنویسند. نویسندگان ما اگر بخواهند از تعلیق استفاده کنند، نمی توانند آن جور که تعلیق در ادبیات غرب است،آنرا مورد استفاده قرار دهند.

وی با اشاره به رمان “شب دنیا ” تصریح کرد: این کتاب را که در حوزه دفاع مقدس است با ژانر معمایی نوشتم. بخش هایی از رمان ” شب دنیا ” طرح مباحث فلسفی جنگ است. در حقیقت در این کتاب، مسایل و رویدادهای جنگ بازنگری شده و از نظر فلسفی نیز مورد بررسی قرار گرفته است اما محوریت طرح، معما است. کتاب” شب دنیا ” با یک سوال بزرگ شروع می شود و خواننده در پایان داستان جوابش را می گیرد. حالت تعلیق در طول داستان وجود دارد. داستان در مورد سرنوشت یک قهرمان است که از فرمانده های جنگ است. مخاطب تا پایان داستان کنجکاو است که بداند آیا این فرمانده به کشورش خیانت کرده یا نه؟

این پژوهشگر خاطرنشان کرد: ژانر معمایی در کشور ما مورد توجه خاص از سوی نویسنده ها قرار نمی گیرد. نویسنده ها سعی نمی کنند از این ژانر استفاده کنند و این شیوه را به کار گیرند.نویسندگان ما حتی نمی خواهند به کتاب های ژانر معمایی و سبک های داستان نویسی در غرب رجوع کنند تا ببینند آن ها چگونه و چطور از عنصر تعلیق در کارهایشان استفاده می کنند.

منبع: شبستان