تغذیه طبیعى (شیر مادر)

به گزارش کودک پرس ،کارگروه پزشکی پرتال جامع وتخصصی کودک: این مبالغه نیست اگر گفته شود که اطفال بسیارى که زود مرده‌اند، حیات آنها حفظ مى‌شد اگر به مدت کافى از شیر مادر، تغذیه شده بودند!
تغذیه طبیعى (شیر مادر)

تغذیه طبیعى (شیر مادر)

در ماه‌هاى اول زندگى، کلیهٔ مواد غذائى را که براى نمو و تکامل صحیح خود نیاز دارد، از طریق شیر، از مادر کسب مى‌کند. شیر مادر تنها غذائى است که نباید چیزى به آن افزوده یا آن را اصلاح نمود یا آن را تهیه کرد. بنابراین مى‌توان گفت غذائى است کامل، غنى، آماده و سالم. مادر حقیقى کسى است که طفل خود را در آغوش گرفته و از پستان خود به او شیر دهد.

در طول مدت آبستنى او خود را براى داشتن طفل، خوشحال و امیدوار کرده است. در ساعات زایمان به تصور اینکه به انتظار به‌زودى پایان یافته و طفل خود را در بازوان خود خواهد گرفت، درد را تحمل نموده و در نهاد خود نیرو و صبر آفریده است. اکنون که طفل تولد یافته چقدر خوب و شایسته است که این ارتباط جسمانى او و طفلش قطعه نشده بلکه همچنان از طریق تغذیهٔ طبیعى طفل از پستان او ادامه داشته باشد.

شیر دادن علاوه بر اینکه پراکتیک است و کار مادر را آسان مى‌کند، نگرانى‌هائى از قبیل اینکه آیا شیر آن طورى که براى طفل لازم است تهیه شده، آیا خالص و تمیز است و آیا از گاوى سالم گرفته شده است در بر ندارد. شیر دادن در سلامت خود مادر نیز بسیار مؤثر است. بیشتر خانم‌هائى که شیر مى‌دهند، در این دوران به‌خصوص بسیار شکفته و شاداب به‌نظر مى‌آیند.

مادر شیرده باید بیشتر خود را تغذیه نموده و غذا را به خوبى صرف نماید، نه آنکه وضعیت تغذیهٔ او طورى باشد که در دورانى که شیر مى‌دهد لاغرتر از قبل از شیردادن باشد. غذاى مادر شیرده باید کامل و کافى و متنوع باشد. یکى دیگر از محاسن شیر دادن مادر این است که شیر دادن در تغییر و تبدیل اندام‌هاى زیر شکم کاملاً تأثیر دارد. رحم که خود را در دوران حاملگى تا حداکثر بزرگ کرده است، در دوران شیردادن مخصوصاً به خوبى و سرعت و به حالت اول برمى‌گردد. خارج شدن شیر از پستان، در این برگشت به حالت اولیه مؤثر بوده و به آن سرعت مى‌بخشد. به همین دلیل مادرانى که شیر مى‌دهند از ابتلا به بیمارى‌هائى که ممکن است در اثر باردارى و زایمان براى اندام‌هاى تولید مثل پیش آید مصون خواهند بود.

فوائد و محاسن تغذیهٔ طبیعى وار جحیت آن بر غیرطبیعى بسیار است و به آسانى نمى‌توان آنها برشمرد. فقط مى‌توان گفت: در برابر مرگ و میر و اتلاف کودکان یک نوش‌دارو یافت مى‌شود، و آن شیر مادر است. شیر مادر، تمیز، پاکیزه و عارى از عوامل و میکروب‌هاى بیمارى‌زا است، همیشه به اندازهٔ لازم گرم است، تمام موادى که براى رشد و نمو طفل لازم است (ویتامین‌ها) و دیگر مواد حیاتى غذائى و عناصرى که براى دفاع از بیمارى‌ها، بدن به آنها نیاز دارد، در شیر مادر موجود است. دست آفرینش به اندازهٔ کافى و لازم، ترکیباتى که براى زیستن طفل و رشد و نمو او نافع بوده در شیر مادر جمع نموده است. به همین جهت اطفالى که تغذیهٔ طبیعى دارند بهتر رشد و نمو نموده و زودتر نیرومند مى‌شوند.

اشخاص با تجربه در اولین نظر درک خواهند کرد که آیا طفل از پستان مادر تغذیه مى‌کند یا از شیشه. طفلى که از پستان مادر مى‌نوشد، شاداب، بشاش و باهوش‌تر خواهد بود این دسته از اطفال بهتر مى‌خوابند، کمتر گریه مى‌کنند و فریاد مى‌کشند، اجابت مزاج آنها مرتب‌تر است، پوست تازه و گلگون بدن آنها کمتر زخم مى‌شود و پرستارى آنها هم آسان‌تر خواهد بود. این دسته از اطفال جاى خود را زیاد خیس و کثیف نمى‌کنند. مهم‌تر از همه اینکه در معرض تهدید بیمارى‌ها قرار ندارند. بیمارى‌هاى مسرى و عوارض جهاز هاضمه کمتر مى‌تواند به آنها آسیب برساند، سوخت و ساز بدن آنها بهتر صورت مى‌گیرد و به‌طور کلى خیلى کمتر از اطفالى که از تغذیهٔ غیرطبیعى (غیر از شیر مادر) استفاده مى‌کنند مریض مى‌شوند یا به‌طور خفیف مبتلا مى‌گردند مثلا ( راشیتیسم و غیره ).

این مبالغه نیست اگر گفته شود که اطفال بسیارى که زود مرده‌اند، حیات آنها حفظ مى‌شد اگر به مدت کافى از شیر مادر، تغذیه شده بودند!

همهٔ موارد فوق وقتى امکان‌پذیر و عملى خواهد بود که مادر، خود به خوبى تغذیه شود، مکان طفل مناسب و کافى باشد، به‌ اندازهٔ کافى کهنه و ملافه در دسترس قرار داشته، و همچنین در حد لازم صابون و آب گرم، و بالأخره همه چیزهائى که به یک پرستارى خوب و صحیح تعلق دارد موجود باشد. اما اگر مادر طفل در شرایطى نامناسب زندگى کنند، باز هم در اینجا اهمیت شیر مادر بیشتر جلوه مى‌کند. زیرا بعضى عوامل بیمارى، کودکانى را که از شیر مصنوعى تغذیه مى‌کنند بیمار مى‌نمایند، اما بر کودکانى که شیر مادر مى‌خورند، بى‌اثر است. زیرا مقاومت جسمى این دسته از نوزادان بیشتر از دسته اول است. هر چه شرایط زندگى مادر نامناسب‌تر باشد اهمیت شیر پستان بیشتر ظاهر مى‌گردد. البته شیردادن براى مادرى که از تغذیه و زندگى خوبى برخوردار نیست و بار سنگین کار روزانه را هم باید تحمل کند، کار ساده و آسانى نخواهد بود. او در این صورت از رفاه و مزایائى که براى یک زن شیرده لازم است محروم خواهد بود: خواب کافى، استراحتى کوتاه پس از صرف ناهار، تغذیهٔ خوب و مُکفى، اجتناب از انجام کارهاى سنگین و خسته‌کننده که به آن عادت نداشته است، (چیزى که بیش از همه براى مادر شیرده ضرورت دارد)، احتراز از اضطراب و غم و اندوه و دور بودن از صحنه‌هاى غم‌انگیز است. جریان شیر از پستان مادر، مسئله‌اى ظریف و پیچیده است، که تحت‌تأثیرات روحى و روانى نیز قرار مى‌گیرد.

درست از اولین روزهاى زندگى طفل، مادر باید با غم و اندوه مبارزه کند. در اینجا نیز با تلقین این اندیشه که اکنون مهم‌تر از همه چیز موضوع زندگى طفل است که باید از پستان خود او تغذیه کند، باید غم و اندوه را از خود دور سازد.

کودکى سعادتمند است. که مادر وى غم و اندوه و اضطراب و هیجان را به خود راه ندهد و همه وقت با کمال نیرو و تسلط بر اعصاب خود او را شیر دهد.

منه:مهد پرتال