روانشناسی همبازی کودکان

به گزارش کودک پرس ،کودکان تا حدود دو سالگی با کسی بازی نمی کنند مگر با افراد بزرگسالی که به عنوان بازیچه با آنها برخورد می کنند و یا اگر خواهر یا برادر کوچکی پیدا کردند واقعاً به عنوان عروسک و اسباب بازی با آنها برخورد خواهند داشت.
– کودکان از حدود دو سالگی به بعد آمادگی این را پیدا می کنند که بتوانند با بچه های دیگر بازی کنند.
– بچه ها در 3 سالگی شاید بهترین و بیشترین لذتشان بازی با هم سن و سال ها ولی همچنان با بزرگسالان است. به بیان دیگر این ارتباط و میل به بازی به دلایل فراوان در سنین مختلف همچنان باقی خواهد ماند. ولی اهمیت و ارزش دیگران خارج از اعضاء خانواده یا افراد هم سن و سالشان با گذشت زمان افزایش بیشتری پیدا می کند.
– بچه ها بین 2 یا 2.5 سالگی تا 5 و 6 سالگی تقریباً دوستی پیدا نمی کنند بلکه همبازی می خواهند. نقش همبازی میان خواهران و برادران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
ما و شما باید در این زمینه همه کوشش هایمان را به کار بگیریم که نوعی از ارتباط به صورت بازی میان بچه ها حتی اگر فاصلۀ سنی بسیاری دارند به وجود بیاید و خودمان به عنوان عاملی در این میانه موجب این ارتباطِ بازی و دوستی شویم.
– بچه ها ممکن است یکدیگر را هل بدهند، ممکن است یکدیگر را گاز بگیرند، ممکن است از مشتشان یا لگدشان استفاده کنند زیرا ناراحت، ناراضی و خشمگین هستند، اما دشمن و بد نیستند.
این اتفاق حتماً بد است و باید برای آن کاری کرد و آن را باید از قبل پیش بینی کرد و اگر اتفاق افتاده، در مسیر جبرانش در حد ممکن برآمد. اما بسیار متفاوت است که اگر دو بچه با هم کمی نساختند و یا به نوعی در ارتباط با هم به اختلاف رسیدند به این نتیجه برسیم که همدیگر را دوست ندارند یا پسر و دختر بدی هستند و رابطۀ آنها به پایان رسیده است.