کودکان امروز، برای صحبت کردن با پدر و مادر و خواهر و برادر خود باید منتظر فرصت باشند. همین طور برای بازی کردن، دویدن، بلند خندیدن، کنجکاوی کردن، کشف و تجربه کردن، با خاک و آب و در دل طبیعت بازی کردن باید منتظر معجزه ای در زندگی خود باشند.

بستگی میان رفتار اجتماعی و ذهنی در رشد سخنگویی کودک کاملاً مشاهده می شود زیرا زبان همان طوری که وسیله ارتباط است متضمن بکار بردن علامت های هوشی نیز می باشد.

کودک از طریق تجربه می آموزد. وقتی بارها و مکررا صدایش می کنید؛ و یا با الفاظ بد او را خطاب می کنید، با مشکلاتی رو به رو می شوید.