شبکه‌های اجتماعی نخستین و مهم‌ترین هدف‌شان تشکیل شبکه ارتباطات گسترده میان انسان‌هاست و این شبکه گسترده در کنار محاسن قطعا معایب و آسیب‌هایی هم دارد که متاسفانه امروزه ما به صورت جدی با این آسیب‌ها مواجه شده‌ایم. گسترش هرزگی و بی‌بند و باری، ترویج دروغ و شایعه‌ پراکنی، سلب قدرت تحلیل و تفکر، ارتباطات گسترده و دوستی‌های نامتعادل، از هم پاشیدن خانواده‌ها، انزوا و دورماندن از محیط واقعی و… از جمله مهم‌ترین آسیب‌های این حوزه است…

تا سن مدرسه کودکان می‌توانند به روی آن چه که تماشا می‌کنند کنترل داشته باشند. و به وسیله تلویزیون درباره جهان یاد بگیرند، اما لازم و ضروری است که والدین، هم بر محتوا و هم بر میزان تماشای تلویزیون کودکانشان نظارت داشته باشند.

یک راه برای بهتر کردن اوضاع این صنعت بازی‌های رایانه‌ای و تأثیر آن بر ذهن کودکان وجود دارد: شناخت بیشتر تاثیرات بازی‌ها بر ذهن افراد و تلاش برای بهبود جهت‌گیری و محتوای بازی‌ها بر این مبنا، به جای تلاش برای از بین بردن صنعت بازی‌های رایانه‌ای.

اگر والدین به ابزار کنترل فرزندان در رسانه های مجازی مجهز نشوند قطعا با دستان خود فرزندشان را وارد دنیایی کرده اند که جبران آسیب های آن بسیار سخت و سنگین است.

هنگامی که یک کودک به قصه گوش فرا می دهد ممکن است با یک شخصیت، با یک موضوع یا یک حادثه در قصه همانند سازی کند. در نتیجه، همانند سازی را به زندگی خود فرافگنی می کند.

زمانی رسیده است که به جای شعار دادن دربارۀ خواندن باید به کارهای بنیادی دست بزنیم نیاز به خواندن را از دوران مدرسه و حتی کودکی به گونه ای بیاموزیم که در شمار عادت ها و جزئی از طبیعت بچه ها درآید.

کودکان از سن سه سالگی شروع به کنجکاوی محیط اطراف و افراد دیگر می کنند. در ابتدا، اشیا را جاندار تصور کند و آن ها را موجودات زنده ای می پندارد و با خود مقایسه می کند.

رسانه‌ها از نخستین دوران زنـدگی تا‌ پایان‌ حیات‌ انسان‌، به عنوان عامل آموزنده و تأثیرگذارندة بسیار قوی نقش دارند. بنابراین‌، ظهور رسانه‌ها، تولد دنیای تازه‌ای است ‌‌که‌ بدون توجه به آثار تربیتی آن‌، توفیق در آموزش و گـرایش بـه نماز امکان‌پذیر‌ نیست‌‌.