به مناسبت روز جهانی کودک؛
نگاهی به برگزاری مراسمات روز جهانی کودک در ایران
سال‌هاست كه روزی موسوم به جهانی كودك در ايران گرامي داشته می‌شود، قديم‌تر‌ها در روز كودك دو شبكه تلويزيونی كارتون‌های محبوب بچه‌ها را از صبح تا شب روی آنتن روانه و بچه‌ها هم كلي كيف می‌كردند.
به گزارش کودک پرس ، در كشور ما به ويژه در حوزه فرهنگ صرف انجام كارهاست كه اهميت دارد نه تأثيرگذاري آنها، بخش عمده‌اي از مراسم‌هاي روز كودك در كشور نيز با همين رويكرد انجام مي‌شود.
سال‌هاست كه روزي موسوم به جهاني كودك در ايران گرامي داشته مي‌شود، قديم‌تر‌ها در روز كودك دو شبكه تلويزيوني كارتون‌هاي محبوب بچه‌ها را از صبح تا شب روي آنتن روانه و بچه‌ها هم كلي كيف مي‌كردند.
روز كودك از اين جهت روزي بود كه صرفاً بچه‌ها بايد در آن روز شاد مي‌بودند. اين حداقل‌ترين آورده‌اي بود كه مي‌توانست چنين روزي براي بچه‌ها داشته باشد، اما گذر زمان سبب نشد اين رويكرد حداقلي دچار رشد و تكامل شود، به خصوص كه طي سال‌ها انواع و اقسام برنامه‌هاي شكلي و بدون عمق به نام بچه‌ها برگزار مي‌شود و مي‌توان گفت خروجي آنها براي ارتقاي شرايط اين سنين حساس تقريباً صفر است و در بهترين حالت شايد صرفاً برگزاري مراسم‌هاي شكلي فقط باعث شود اوقات خوشي براي بچه‌ها فراهم شود.
به عنوان نمونه دو روز پيش نخستين روز از جشنواره موسوم به بال‌هاي كاغذي با حضور كودكان كار ايراني و افغان در كتابخانه ملي برگزار شد. سميه سادات هاشمي، رئيس گروه خدمات ويژه معاونت كتابخانه سازمان اسناد و كتابخانه ملي درباره برگزاري اين جشن گفته‌است: « در مجموع و در اين چهار روز 400 كودك ايراني و اتباع خارجي در گروه‌هاي 100 نفره در دو نوبت صبح و بعد از ظهر به ميزباني كتابخانه ملي كودكان و نوجوانان مي‌آيند و ما ميزبان آنان خواهيم بود.
در ابتداي ورود با اين كودكان به صورت ساده و كودكانه و مختصر درباره كتابخانه صحبت مي‌شود. با اين كار ذهن كودك را براي آشنايي با كتاب آماده مي‌كنيم. پس از اين مرحله كودكان در دو گروه 25 نفره به دو كارگاه آموزشي داستان‌نويسي و صحافي! برده مي‌شوند. در كارگاه داستان‌نويسي كه براي هر روز يك شاعر يا نويسنده كودك دعوت شده است، نحوه داستان‌گويي و داستان‌نويسي آموزش داده مي‌شود. پس از آن هم يكي از كتاب‌هاي نويسنده با اسم خود كودك و امضاي نويسنده به عنوان هديه به كودك داده‌مي‌شود.
هاشمي ادامه مي‌دهد: «پس از حضور در اين كلاس آموزشي، كودكان در كارگاه صحافي قرار مي‌گيرند و به صورت مرحله به مرحله با كار صحافي آشنا مي‌شوند و آن را انجام مي‌دهند و در آنجا آموزش مي‌بينند كه يك كتاب يا دفتر چگونه صحافي مي‌شود. پس از اين مرحله نيز جابه‌جايي بين دو گروه انجام مي‌شودو همين مراحل نيز تكرار مي‌شود. يك گروه نمايشي به صورت نمايش مباحث حقوقي مرتبط با كودكان را به صورت ساده‌شده براي آنان نمايش مي‌دهد. اين راه مي‌تواند روش خوبي براي يادگيري كودكان از حقوق خود باشد.»
آنچه درباره برگزاري اينگونه مراسمات شكلي كه در حوزه فرهنگ مانند قارچ سربرمي‌آورد و بودجه‌هاي فرهنگي را مي‌بلعد مي‌توان گفت، اين است كه امور فرهنگي به طور ريشه‌اي و اساسي به شرايط كودكان در كشور بپردازد و وضعيت آنان را سال به سال ارتقا دهد و برآيند فعاليت‌هایي از اين دست در روز كودك مورد بررسي قرار گيرد؛ چيزي كه تقريباً به چشم نمي‌خورد. آموزش و پرورش كشور به جاي تربيت و پرورش از ابتدا مبتلا به آموزش‌هاي غيركاربردي بوده‌است؛ آموزش‌هايي كه نه به كار دنياي بچه مي‌آيد و نه به كار آخرت آنها، چراكه مانند كارگاه‌هاي جشنواره‌اي به شدت، سطحي و كم عمق برگزار مي‌شود و كودكان ارتباط و بهره معنايي و مفهومي لازم را از آن نمي‌برند. بهترين اتفاق جشن موسوم به بال‌هاي كاغذي را بايد به رسميت شناختن تدريجي كودكان افغان پس از نزديك به40 سال در ايران دانست.
منبع: روزنامه جوان
برچسب ها :
تمامی حقوق قانونی مطالب، متعلق به سایت کودک پرس میباشد .
طراحی ، راه اندازی و پشتیبانی : راهکار وب هوشمند
ارسال نظر