به گزارش کودک پرس پرس : این بخشی از سخنان عباس عبدی در برنامه دیدار نویسندگان و شاعران با مخاطبان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان خوزستان به مناسبت هفتهی کتاب و کتابخوانی بود.
این نویسنده در ادامه افزود: علیرغم همهی تلاشهای صورت گرفته از سوی متولیان این امر، ادبیات کودک و نوجوان هنوز در سطح کشور ناشناخته است.
وی عدم استقبال عمومی از آثار منتشر شده در این حوزه را یکی از نشانههای این ناشناخته بودن معرفی کرد و اضافه کرد: آثار ادبیات کودک و نوجوان فقط در سطح کتابخانهها باقی مانده است و باید متولیان این امر راهکاری برای شناخته شدن این حوزه از ادبیات در جامعه پیدا کنند.
نویسندهی رمان «روز نهنگ» برای آشنایی بیشتر جامعه با این حوزه پیشنهاد کرد: جایزهای را به غیر از جوایزی که در حال حاضر وجود دارد، تدارک ببینند تا شور و هیجانی را ایجاد کند و با بازتاب رسانهای آن، اهمیت کار نویسندهی کودک و نوجوان مشخص شود.
به اعتقاد او محدودیتهایی که برای نوشتن کتابهای کودک و نوجوان وجود دارد به مراتب بسیار بیشتر از کتابهایی است که برای بزرگسالان نوشته میشود.
وی در ادامه توضیح داد: در ادبیات بزرگسال در انتخاب موضوع و پردازش به آن آزادتر هستیم و بررسی کارها بر اساس قوانین منظمی انجام میشود اما در حوزهی کودک که قشر آیندهساز کشور هستند اینطور نیست و تمام جنبههای آموزشی تربیتی باید در نظر گرفته شود چراکه میخواهیم آیندهی آنها را طراحی کنیم.
نویسندهی رمان نوجوان «شناگر» در بخش دیگری از سخنان خود به اتفاق فرهنگی اشاره کرد و گفت: این مهم خود به خود صورت نمیگیرد و مانند یک انفجار در یک پتروشیمی نیست که جرقهای به مخزنی بیافتد و باعث انفجار آن شود و تمام دنیا آن را بفهمند بلکه اتفاق فرهنگی ذرهذره روی میدهد و برای آن مانند پرورش یک درخت که وجود یک باغبان آشنا و دلباختهی گیاه، آفتاب، آب، خاک و زمان نیاز است باید زحمت کشید و بذر آن را الان کاشت و بیست سال بعد برداشت کرد.
عبدی افزود: علاقهمند کردن افراد به کتاب یک شبه اتفاق نمیافتد بلکه برای این مهم باید همچون پرورش درخت وقت، انرژی و هزینه صرف کرد تا فرهنگ مطالعه در فرد نهادینه شود.
به گفتهی وی هر نویسنده باید فضای اقلیم آشنای خود را به نگارش درآورد و درباره چیزی یا جایی بنویسد که آن را خوب شناخته و درک کرده باشد.
نویسنده رمان «شکارچی کوسه کر» با اشاره به داستان این کتاب تاکید کرد: در ادبیات اقلیمی، شما باید با اقلیمتان یکسان بشوید و آن را دوست داشته باشید از آن دفاع کرده و با آن زندگی کنید و با هر حرفتان و مثالی که میزنید به زیباییهای محیط اطراف و اقلیم تان اشاره کنید.
وی در پایان گفت: در ادبیات اقلیمی باید عمیق به محیط اطراف نگاه کرد و عناصر و نمادهای آن اقلیم را کشف کرد و این عناصر را در متن داستان در صحنهها و دیالوگها به کار برد.
نشست ادبی «تاثیر اقلیم بر ادبیات داستانی» در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همزمان با هفتهی کتاب و کتابخوانی برگزار شد.
منبع:خبرفارسی
ارسال نظر