حجت الاسلام پژمان‌فر گفت: از ناحیه وزرای پیشنهادی در برنامه هایشان به صورت مستقل برنامه ای را برای موضوع کودکان و نوجوانان نداشتیم، الا یک اشاراتی در حوزه جوانان. وزیر ورزش و جوانان در برنامه اش به حوزه جوانان پرداخته است اما به مسئله نوجوانان نه در وزارت ارشاد و نه در وزارت ورزش پرداختی نشده است. که این به نظر من یکی از مطالباتی است که باید داشته باشیم مخصوصا وزارت ارشاد که بازی های رایانه ای در حوزه کاری آنها هست و باید به این موضوع توجه ویژه بشود.

یک فعال رسانه ای در پاسخ به سوالی درباره توجه به مادرانی که خبرنگار هستند گفت: خبرنگاران آنقدر مطالبات ریز و درشت وصول نشده دارند که پرداختن به قوانین برای مادران فعال در عرصه رسانه خواسته ی بسیار آرمانی تلقی می شود.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: در مورد بحث کودک آزاری آگاه کردن کودکان و آموزش به آنها از اولویت بالایی برخوردار است. نهادهای فرهنگی و از جمله صدا و سیما در این زمینه باید فعالیت های گسترده ای داشته باشند و به کودکان آگاهی بخشی داشته باشند.

مریم حقی مدیر یکی از مهد کودک های موفق تهران گفت: بعقیده بنده محوری ترین و‌ زیر بنایی ترین بحث در حوزه اموزش پرورش، اعتماد سازی ست. بنظرم در حال حاضر هر جا سخن از کار با کودک و یا برای کودک مطرح می شود، انقدرها که به مفهوم ایمنی توجه شده به مفاهیم اساسی تری نظیر امنیت و‌اعتماد فکر نشده. گرچه ایمنی کودک در موسسات کودک بسیار ضروری بنظر می رسداما قبل از ان باید به ضعف در اعتماد سازی اینگونه محیط ها اشاره کرد.

پروانه مافی در خصوص تذکر کتبی نمایندگان جلس به دو وزیر کشور و دادگستری گفت: قطعاً در صورتی که احساس شود اتفاق موثر و مثبتی در خصوص رفع مساله رخ نداده، تذکر را به سوال تبدیل میکنیم. برخی حوزه ها و مسائل از جمله این مورد، خط قرمز ماست و تا هنگامی که مساله رفع و رجوع نشود، از پای نخواهیم نشست.

وقوع یک آسیب و آزار درخصوص کودکان و اطفال صرفاً برخواسته از افراد یا خانواده نیست بلکه قوانین و رویه های جاری و سیاستگذاران نیز می توانند با برنامه ریزی های خود بسترسازی امنیت و آرامش آنها باشند یا بالعکس. کودکان کار نمونه برگزیده ای از برنامه ریزیهای نامدون و نافرجام بوده است که کودک کار را خلق کرده و متأسفانه در جامعه ایران روز به روز در حال تزاید است.

سخنگوی کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی در مورد علت وقوع فجایع کودک آزاری گفت: اولین مورد خلا قانونی است که ما سعی می کنیم با لایحه حمایت از حقوق کودک و نوجوان آن را جبران کنیم. در کنار آن خلا فرهنگی هم مطرح است و همچنین خلا نظارتی.

عادت های غذایی یک شبه شکل نمی گیرند و ناگهان هم از بین نمی روند. بین سنین 6 تا ۱۸ ماهگی ذائقه کودک و عادت های غذایی او به وجود می آید. مادری که می داند فرزندش مبتلا به اوتیسم است یا می بیند غذا خوردن، گرسنه و سیر شدنش عادی نیست، باید در این سنین و با آغاز تغذیه تکمیلی، انواعی از موادغذایی را انتخاب کند و به فرزندش بدهد که تراکم کالری کمتری دارد و کودک را با طعم، بافت و شکل غذا آشنا کند. به این ترتیب با بزرگ شدن کودک، ذائقه او به سمت شیرینی و چربی گرایش پیدا نمی کند.