در نگاه بزرگسالان، بچه‌ها بیشتر مواقع محکوم‌اند که اشتباه می‌کنند

به گزارش کودک پرس ، کتاب «گمشده در کوه‌های عجیب» نوشته یسنا کاوشی است که شاید کوچک‌ترین رمان‌نویس ایرانی باشد. یسنا ۱۲ سال دارد و در حال حاضر این اولین کتاب اوست. موضوع کتاب «گمشده در کوه‌های عجیب» تخیلی است و داستانی ماجراجویانه دارد. با این نوجوان نویسنده درباره نگارش این کتاب صحبت کرده‌ایم که در ادامه آن را می‌خوانید:

– کمی از خودت بگو و اولین کتابت.

یسنا کاوشی هستم، ۱۲ سال دارم و کلاس ششم هستم. یک کتاب تخیلی و ماجراجویانه به نام «گمشده در کوه‌های عجیب» نوشته‌ام که به نظرم، نسبت به کتاب‌های دیگری که برای کودک نوشته‌اند، متفاوت است.

– فکر می‌کنی این کتاب با دیگر کتاب‌ها چه فرقی دارد؟

به نظرم چون خودم یک کودک هستم، نگاهم با یک بزرگسال که برای کودک می‌نویسد، خیلی تفاوت دارد. اغلب هم کتاب‌های کودک توسط نویسندگان بزرگسال نوشته می‌شود. در نگاه بزرگسال‌ها، به نوعی بچه‌ها خیلی از مواقع محکوم می‌شوند که اشتباه می‌کنند؛ بنابراین در داستان‌هایشان سعی می‌کنند که داستان به نوعی برای بچه‌ها آموزنده باشد. من در داستانم سعی کردم این نگاه را نداشته باشم و تلاش کردم که نشان دهم بچه‌ها کارهای درست هم انجام می‌دهند.

– واقعاً فکر می‌کنید بچه‌ها اشتباه نمی‌کنند؟

شاید گاهی‌اوقات اشتباه کنند. شاید گاهی‌اوقات از نگاه یک بزرگسال دارند اشتباه می‌کنند؛ اما نگاه من در داستان مواقعی است که بچه‌ها با عقل و منطق خودشان، کارهای درست انجام می‌دهند و دوست دارند دیده شوند.

– درباره موضوع کتاب توضیح دهید.

موضوع کلی آن این است که پسربچه‌ای به همراه دوستش یک‌سری ماجراجویی‌ها، سفرها و جنگ‌ها انجام می‌دهند که در کوه‌های عجیب اتفاق می‌افتد. خیلی داستان‌ها پیش می‌آید و خیلی چیزها را می‌فهمد و پیدا می‌کند و بعد از اینکه مأموریتش تمام شد، از کوه به شهر محل زندگی خودش برمی‌گردد.

– نوشتن این کتاب را چه زمانی شروع کردی و چقدر زمان برد؟

سال ۱۳۹۸ یعنی وقتی که کلاس دوم بودم و هشت سال داشتم، نوشتن کتاب را شروع کردم و سال ۱۴۰۰ تمام شد. سال ۱۴۰۱ هم به چاپ رسید.

– نوشتن آن کمی طولانی شد، دلیل آنچه بود؟

چون یک مدت آن را رها کردم و از نوشتنش پشیمان شدم؛ ولی دوباره به نوشتن آن ادامه دادم.

– چرا پشیمان شدی؟

خب کار اولم بود و هیچ تجربه‌ای نداشتم. سنم بسیار کم بود و فکر می‌کردم که شاید کار جالبی نشود؛ ولی گفتم شاید بهتر باشد که امتحان کنم، شاید هم چیز خوبی باشد و بتواند موفق باشد؛ البته آن زمان درواقع از فراغت دوران کرونا که مدارس و خیلی از فعالیت‌ها تعطیل بود، استفاده کردم.

– با توجه به سختی‌هایی که اشاره کردی، چه کسی بیشتر مشوق تو در نوشتن و ادامه کار بود؟

مادرم مشوقم بود و همیشه برای نوشتن خیلی تشویقم می‌کرد.

– اشاره کردی که برای نوشتن کتاب تردیدهایی داشتی؛ استقبال از کتاب چطور بوده است؟

استقبال از کتاب در خانواده و فامیل خوب بوده است؛ در مدرسه هم استقبال خوبی شد و برای معلم‌هایی که کتاب را خواندند، خیلی جالب بود. بعضی از بچه‌ها و دوستان هم که کتاب را خوانده بودند، برایشان جالب بود.

– قبل از اینکه این کتاب را بنویسی، اولین کتابی که خواندی چه زمانی بود؟

اولین رمانی که خواندم، رمان «کورالین» بود، نوشته‌ای از نیل گیمن؛ البته نوشتن کتاب خودم ربطی به این کتاب نداشت و هیچ ایده‌ای از آن نگرفتم؛ چون داستانش متفاوت است ولی این کتاب، به نوعی به من یک ایده و انگیزه داد که شاید خودم بتوانم داستانی خلق کنم.

– تا به امروز چند کتاب رمان خوانده‌ای؟

تقریباً حدود ۵۰ کتاب که بیشتر ژانر ماجراجویی است؛ البته ماجراجویی و تخیلی را بیشتر دوست دارم و هر دو را می‌خوانم.

– کتاب دیگری در دست تألیف داری یا هنوز تصمیم نگرفته‌ای کتاب دیگری بنویسی؟

کتاب دومم را شروع به نوشتن کرده‌ام ولی هنوز به پایان نرسیده است.

– کتاب جدید هم در همین موضوع است؟

می‌شود گفت بله. همان ژانر را دارد ولی خب داستان متفاوتی دارد و یک چیزهایی در آن خیلی متفاوت است؛ اما همان ژانر را دارد.

– چرا بیشتر سراغ این ژانر می‌روی؟ این موضوع رمان اولت بوده است و در رمان دوم هم هست. چرا بیشتر به این ژانر علاقه داری؟

به این ژانر خیلی علاقه دارم و بیشتر کتاب‌هایی که خواندم هم ماجراجویانه است و هم تخیلی. به نوعی، من هم همان سبک را کار می‌کنم؛ چون هم علاقه دارم و هم خیلی کتاب در این ژانر خوانده‌ام و در این زمینه اطلاعات بیشتری دارم.

– «زندگی چیست جز داشتن رویا»، این جمله‌ای است که در پشت جلد کتاب و ابتدای کتاب استفاده کرده‌ای. درباره آن بیشتر برایمان بگو.

این هم یک نگاه کودکانه است؛ البته شاید کمی غیرکودکانه به نظر بیاید ولی نگاه خودم به زندگی نیز همین است. این جمله همان‌موقع که داشتم کتاب را می‌نوشتم به ذهنم رسید. تصمیم گرفتم آن را در اول کتاب استفاده کنم؛ چراکه بچه‌ها به نوعی هم زندگی و هم رویاهایشان را می‌سازند. در واقع جمله «زندگی چیست جز داشتن رویا» هم مربوط به موضوع کتاب است؛ چراکه داستان کتاب رویاهای کودکان را نشان می‌دهد.