احساس تاسف و شاید همدردی، تنها حس هایی است که با مشاهده کودکان زباله گرد در ما شکل می گیرد؛ کودکانی که تا کمر در سطل های زباله خم می شوند یا کیسه های بزرگتر از هیکلشان را روی دوش خود می کشند و تمام طول روز تحت استثمار اربابان خود یعنی همان فعالان باندهای زباله گردی قرار دارند.

فرشید یزدانی گفت: وقتی صحبت از وجود کودکان زباله گرد می‌شود این مساله به ذهن متبادر می‌شود که چرا اصلا زباله به این شکل وجود دارد و چرا نظام جمع آوری زباله ما به این صورت است که عده‌ای نه فقط کودکان بلکه افراد بزرگسال دست به زباله گردی می‌زنند.

فخاری گفت: ارائه دستکش به کودکان زباله گرد مجاز نیست. این کار سبب رسمیت بخشیدن به کاری است که خلاف قانون است؛ باید نظارت بر پسماند قوی تر باشد و با پیمانکار متخلف برخورد شود.

انواع مختلفی از کودک کار در ایران شناسایی شده است از دستفروشی گرفته تا کار در مرغداری و کوره آجرپزی. هر کدام از انواع کار کودک دشواری‌های خاص خود را داشته و بیگاری محسوب می‌شود، اما یکی از سخت‌ترین انواع کار کودک، زباله گردی و تفکیک زباله است.

هادی شریعتی، حقوقدان و فعال حقوق کودک می‌گوید: زباله‌گردیِ کودکان، پر از آسیب‌های مختلف است؛ اما مشکل اصلی جای دیگری‌ست؛ و آن انکار مسئولان است.

دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک ضمن اشاره به چگونگی اجازه‌ی فعالیت کودکان زباله گرد ، معتقد است: کودکان شاغل در سوله‌های تفکیک زباله از نظر شغلی استثمار شده هستند.