از نظر لغوی به معنای کتمان واقعیت تعریف شده، فرد از طریق قلب حقیقت، ضعف‌های خود را می‌پوشاند، طرف مقابل را گمراه می‌کند، از تنبیه نجات می‌یابد یا توجه دیگران را به‌خود جلب می‌کند. تا پایان 4‌سالگی که کودک با جزئیات پدیده‌ها و اشیاء، آشنایی لازم را ندارد، دروغگویی بیشتر جنبه‌رؤیا و خیالبافی دارد و او دیده‌ها و شنیده‌ها را براساس تخیلات و تصورات خود توجیه و تفسیر می‌کند.