مسئله کودک آزاری، به ویژه آزار کودک توسط والدین، یکی از معضلاتی است که در سال های اخیر نمود بیشتری در سطح جامعه داشته و سبب تشدید حساسیت های اجتماعی در این حوزه شده است.

اگر تنبیه به طور صحیح انجام شود می تواند رفتار نامناسب را در کودک تغییر دهد اما تنبیه نامناسب نه تنها اثری در تربیت ندارد بلکه می تواند در روحیه کودک نیز اثری منفی بر جای بگذارد.

والدین باید نصیحت را جایگزین تنبیه بدنی برای تربیت صحیح کودک کنند.

والدین اولین و اصلی‌ترین عامل ایجاد لجبازی در کودکان بوده و نوع برخورد با فرزندان از اهمیت بسیاری برخوردار است.

هیچ پدر و مادری دوست ندارد کودکان ناموفق را تحویل جامعه بدهد. ولی افتخار داشتن کودکان موفق نصیب همه ی پدر و مادرها نمی شود. به همین دلیل پدر و مادر بودن یکی از دشوارترین کارها در جهان است.

علت تهوع و استفراغ نمایشی در کودکان که از 8-9 ماهگی شروع شده و اغلب تا سنین 7 سالگی ادامه می یابد، ترس از تنهایی است.

در اسلام تنبیه بعنوان آخرین راه در صورتی که اثر تربیتی داشته باشد، جایز شمرده شده است منتهی اگر بحدی برسد که دیه بر او واجب گردد مثلاً بگونه ای کتک زده شود که جای آن کبود گردد ، حرام است و جایز نمی باشد .

شاید شما هم با این موقعیت برخورد کرده باشید که کودک شما کار اشتباهی را انجام دهد و بعد چون کسی شاهد آن نبوده از قبول مسوولیت کاری که کرده شانه خالی کند و حتی به دروغ بگوید که آن را انجام نداده است.