چشم‌هایش از نگرانی دو دو می‌زند و زیر لب دعا می‌کند شوهرش زودتر از راه برسد! درد چهره کودک را در هم فرو برده و صدای ناله‌اش را درآورده است. همه چیز مهیاست تا درمان آغاز شود، اما یک قانون دست همه را بسته است! قانونی که می‌گوید فقط پدر بچه می‌تواند اجازه درمان بدهد.

بچه ها دوست دارند با غذا کلنجار رفته و با آن بجنگند؛ اگر بخواهید به خاطر این رفتار آن ها داد و فریاد راه اندازید، مطمئن باشید فقط مشکل را پیچیده تر می کنید. تا زمانی که چیزی در بشقاب کودک برای خوردن وجود دارد، نگران نباشید. به خود اجازه ندهید تا تبدیل به آشپز همیشگی او تبدیل شوید.

اگر کودکان حرف های شما را گوش کردند و رفتار خود را ترک کردند از آنها تقدیر کنید اگر نه هشدارهای متعدد دیگر به ان ها ندهید چون ممکن است چندی بعد نتیجه دلخواه برسید.

کودک هر انسانی، منحصر به فرد است و می تواند مانند یک نابغه بدرخشد. اگر با عشق از او حمایت کنید و باورش کنید،هرگز دچار احساس کمبود و حقارت که مانع موفقیت است، نخواهد شد.

والدینی که رابطهی نزدیک و صمیمی با کودکانشان دارند، نسبت به والدینی که رابطه ی دور و خشک با کودکانشان دارند، خیلی زودتر متوجه مشکلات رفتاری فرزندشان می‌شوند.

بدن ما می‌تواند طعم دهنده‌ها را جذب کند اما نمی‌تواند «رزین‌ آدامس» را تجزیه کند. بنابراین کودکان نباید تا زمانی که یاد می‌گیرند آدامس را باید بجوند، نه اینکه آن را قورت بدهند، از آن استفاده کنند.

ممکن است فرزندتان از سخت گیری هایی که در موردش انجام می دهید راضی نباشد و در این مورد از شما شاکی باشد. بهتر است با صبوری به حرف هایش گوش دهید و فورا عکس العمل نشان ندهید.

بعضی وقت ها کودک، دزدی را از پدر و مادر خود تقلید می کند. به عنوان نمونه پدری که وسایل اداره را برای مصارف شخصی به منزل می آورد، دزدی را به فرزندش می آموزد .