یک روان‌شناس کودک معتقد است بازی مهم‌ترین نقش را در پرورش ابعاد فیزیکی و روانی تمام انسان‌ها بر عهده دارد.

بازی می تواند  موجب تقویت  فرایند سازگاری  با اجتماع و جامعه در کودکان اوتیسم گردد. این بازی ها  باید به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی مسائل عاطفی یا جسمی و بر اساس نوع اختلال موجود ،برنامه ریزی و اجرا گردد.

کودکان با انجام بازی‌های گوناگون سطوح مختلف اجتماعی شدن را تجربه می‌کنند.

این بیمارستان که به عنوان یکی از مراکز تخصصی درمانی کودکان فعالیت دارد، علی رغم حضور بی‌شمار کودکان و نوجوانان و لزوم اختصاص فضایی استاندارد به جهت استفاده آنان، پیش از این فاقد امکانات مناسب بود که امروز این مهم به انجام رسیده است.

این بازی رایانه‌ای که با موتور گرافیکی یونیتی(Unity 3D) و گرافیک و صدا گذاری حرفه‌ای طراحی و تولید شده است به حضور مقتدرانه نیروی دریایی ارتش در آب‌های آزاد و مبارزه تکاوران قهرمان این نیرو با دزدان دریایی منطقه خلیج عدن می‌پردازد.

بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که بصورت فردی یا گروهی، انجام و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک شود. کودکان نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می‌دهند. بازی، رشد عاطفی، اجتماعی ، جسمانی و ذهنی کودک را به همراه دارد.

آیا تا به حال بچه‌ها را هنگام بازی و شیطنت با دقت تماشا كرده‌اید؟ آیا انرژی و شادابی تمام نشدنی آن‌ها را درك می‌كنید؟ نکته جالبی است؛ جست و خیز، بازی، نشاط و… همه‌ی این‌ها نیروهای زیبا کننده‌ی زندگی است. بازی، انگیزه‌ای درونی است که از روان کودک تأثیر می گیرد و برتربیت وی تأثیر می‌گذارد؛ بازی می‌تواند موجب رشد و شکوفا سازی استعدادهای بالقوه‌ی او گردد.

۳ تا ۱۲ سالگی زمان شکل گیری و رشد خلاقیت در کودک معرفی می شود، اما اگر فرزندی بزرگ تر دارید از خود سلب مسوولیت نکنید. درباره هیچ کودکی هم قضاوت نکنید. ممکن است والدین پیش خود فکر کنند از کودکشان نابغه و مخترع درنمی آید! و به حداقل ها دلخوش باشند.