نخستین و بدترین ظلمی که در حق کودک سر راهی می‌شود، صفت «بی پدر و مادر» است که به این طفل معصوم‌ها نسبت داده می‌شود. همین کافی است که در فرهنگ ایرانی صفت «بی پدر و مادر» برای کودکی برچسب شخصیتی شود. در واقع، بزرگترین ضربه روحی یعنی «سلب هویت» برای این کودکان و در پایین‌ترین سن ممکن رقم می‌خورد.