وقتی که کودک پا به دنیا می گذارد، مغز وی همچون برگی سفید و ننوشته است؛ هیچ چیزی در آن وجود ندارد. قسمت های مختلف مغز که حواس گوناگون را درک می کنند، هنوز چیزی دریافت نکرده اند. درست است که چشمان کودک باز است، ولی رشته اعصابی که چشم او را به مغز ارتباط می دهد، هنوز تکامل نیافته است؛ از این رو مغز وی نمی تواند چیزی را در خود ثبت کند.

این نگرانی در بین والدین فرزندانی كه در صحبت كردن تاخیر دارند، ‌رایج است. اگر چه ممكن است والدین آهسته بودن رشد را در جنبه ‌های دیگری از فرزند خود نیز مشاهده كنند اما در مشورت با متخصصان تردید داشته و آن را به تاخیر می ‌اندازند. برخی حتی برای خود دلیل‌‌ هایی نیز می ‌آورند مثلا در خصوص دیر زبان باز كردن كودك خود می ‌گویند «او بزرگ ‌تر خواهد شد و مشكلش رفع می ‌شود» یا «او به كارهای فیزیكی بیشتر از صحبت كردن علاقه دارد.» دانستن این كه در صحبت كردن و مهارت‌ های كلامی چه چیز معمول و نرمال است و چه چیز نیست، ‌می‌ تواند به شما كمك كند كه بدانید كودكتان واقعا نیاز به كمك دارد یا خیر.