محمدرضا یوسفی معتقد است نباید از نظر روانشناسان سطحینگر که ادبیات کودک را ادبیات شستهرفته و سانتیمانتال میبینند به ادبیات نگریست، این گونه نگاه به ادبیات سطحی و ژورنالیستی است، در حالی که ادبیات واقعی، سمت و سویی ادبی دارد و سبب شده آثاری مانند شاهنامه و اندرسون در ادبیات جاودانه شوند.