زمانی که ما بچه بودیم اذان با صدای خیلی دلنشین پسر بچه ای پخش میشد وطنین‌خاصی داشت بنده یاد دارم که به محض پخش اذان میرفتم تا پنج سانتی تلوزیون وبالذت وصف ناپذیری گوش میدادم وتکرار میکردم پسر بچه خوش صدایی خیلی زیبا و مرتب در کنار ضریح یکی از امامزاده ها باتلفظ صحیح لغات عربی ،نماز می خواند وما همراه با او تکرار می کردیم بنده خودم هم آداب وهم اذکار نماز آنهم با رعایت مخارج حروف از تلویزیون یاد گرفتم وحلاوت نماز خواندن بنده را به همین صورت چشیدم