جمال‌الدین اکرمی می‌گوید: بازنویسی آثار کهن یک فرآیند تولید انبوه شده است که نویسنده به جای این‌که به هویت اثری مانند «شاهنامه» فکر کند به هویت خود و کسب شهرت برای خودش فکر می‌کند؛ این مسئله ذهن کودک را نسبت به اثر تغییر می‌دهد و او را به اشتباه می‌اندازد.