یک روانشناس کودک با اشاره به اینکه اختلال تیک در پسرها شایع‌تر است، گفت: تیک‌های حرکتی شامل پلک زدن، بالا انداختن شانه، کشیدن دست و پا و اختلال تیک صوتی ساده به صورت صاف کردن گلو، فین فین کردن و خرخر کردن مشاهده می‌شود.

بسیاری از کودکان افسرده از ناراحتی و ملال دائمی و کمبود انرژی شکایت دارند. تعداد دوستان آن‌ها معدود است و دوستانی که قبلاً پیدا کرده‌اند را ترک می‌کنند. حتی ممکن است به صحبت کردن درباره مرگ یا عبارات مشابهی که نشانگر افکار مربوط به خودکشی باشد بپردازند. نشانه‌های افسردگی بر حسب سن کودکان ممکن است متفاوت باشد.

احساس تنهایی نیز همانند کمرویی نوعی ناتوانی اجتماعی است و هر کدام از ما در یک موقعیت یا شرایط خاص ممکن است احساس کنیم که تنها هستیم. افرادی که دچار احساس « تنهایی» می شوند و این احساس با شدت و مداومت افکار و رفتار ایشان را فرا می گیرد، به تدریج از تمایلات اجتماعی و ارتباطات بین فردی شان کاسته می شود تا به حداقل می رسد، و از این نظر بعضی از ویژگی های افراد کمرو را پیدا می کنند.

امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد.

اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی، یکی از رایج‌ترین اختلال‌های روان‌شناسی کودکان در جهان بوده و با علائمی همچون بی‌توجهی، تکانش‌گری و بیش‌فعالی، اغلب منجر به اختلال در روابط والدین-کودک و افزایش استرس در والدین آن‌ها می‌شود.

کودک باید از زمان تولد به‌ صورت دوره‌ای در سنین مخنلف مورد معاینه قرار گیرد و ضروری است خانواده‌ها به پزشک یا مراکز بهداشتی مراجعه کنند، در صورت وجود مشکل پزشک باید بر اساس شرح حال بیمار، معاینه کودک، مشکل و محل ضایعه را مشخص کرده و راهکارهای درمانی مناسب را تشخیص دهد.

بلوغ دیررس یعنی در یک پسربچه تغییرات فیزیکی و هورمونی که باید با افزایش سن اتفاق بیفتد، به موقع حادث نمی‌شود. باید بدانید ۳درصد پسر بچه‌ها گرفتار بلوغ دیررس می‌شوند. حتی بلوغ دیررس در پسرها بسیار شایع‌تر از دخترهاست، به‌طوری که این تاخیر ممکن است چند سال طول بکشد. حالا اگر کودک سرانجام به بلوغ کامل ولی با تاخیر برسد، به آن بلوغ دیررس سرشتی گفته می‌شود.

یک فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان گفت: کودک می‌تواند در یک مقطع سنی خاصی حرکت کند، حرف بزند و مهارت اجتماعی داشته باشد اگر کودک در مقاطع مشخص شده این مهارت‌ها را کسب نکند خانواده می‌تواند به این اختلال شک کرده و برای بررسی بیشتر به پزشک مراجعه کند.