پسران سه برابر دختران در معرض بیش فعالی هستند و به طور معمول دختران 5 سال بعد از پسران تشخیص داده می‌شوند. دختران بی‌نظم و ساکت کمتر به چشم می‌آیند حتی اگر اختلال‌شان به اندازه پسران باشد.

در یادگیری مهارت‌های حرکتی، دانش‌آموزان معلول خطاهای خود را بارها و بارها تکرار می‌کنند. راهنمایی مداوم از طرف معلم در فعالیت‌های گوناگون در کمک به آموزش مؤثر است و تکرار خطاها را از میان می‌برد.

اتیسم بیماری نیست بلکه یک ویژگی است که نیاز به سنجش به‌موقع و آموزش و پرورش دارد.

وقتی که فرزندتان کارش را خوب انجام می‌دهد به اول پاداش دهید. در فرزند خود توانایی ایجاد کنید و نیز با او در مورد استعدادهایش صحبت کنید و او را به بکارگیری توانایی‌هایش تشویق و ترغیب کنید.

ودکی که به اندازه بسیار کمی از باقی مانده بینایی خود استفاده می کند همواره تلاش می کند و می خواهد که بیشتر ببیند و این امکان پذیر نمی باشد و لذا دچار یاس و ناامیدی می شود و بعضی از کودکان نیز سعی می کنند که با حداقل بینایی خود بدون کمک و عصای مخصوص و یا راهنما، رفت و آمد نمایند و به علت کافی نبودن باقی مانده بینایی آنان برای تردد، خود گاهی دچار مشکلات و مسائل ایمنی می گردند. در بعضی از مواقع نیز اولیا و معلمان و همسالان کودک از او که از حداقل بینایی و آن هم گاهی به صورت ناقص و غیر مفید برخوردار است انتظارات و توقعات بیشتری دارند.

در مدرسه چون نمی تواند برای مدت طولانی به چیزی توجه کند، تکالیفش را تمام نمی کند. بسیاری از این کودکان حداقل برای اندک مدتی می توانند به دقت به چیزی گوش دهند.اگر آزمایش کننده (روان شناس،روانپزشک،پزشک و آموزگار) تغییر پذیری پتانسیل چنین رفتاری را تشخیص ندهد ممکن است به نتیجه ای نا درست دست یابد که کودک سالم است و این اولیا و مربیان هستند که بیش از حد واکنش نشان می دهند.

وقتی کودکی تشنج می‌کند، ممکن است شما یک یا چند مورد از این علایم را در وی مشاهده کنید؛ از جمله این که کودک دچار اختلال هوشیاری شود، یعنی اطرافیان را نشناسد، متوجه زمان و مکان نباشد، به صدا زدن شما پاسخ ندهد، یا بی‌هوش روی زمین بیفتد، ممکن است بدن یا اندام کودک سفت شود و یا رنگ صورت او کبود شود.

تکامل درست سیستم بینایی در دوران حاملگی به تغذیه و استراحت مادر بستگی دارد و وارد شدن سمومی مانند دارو، الکل و سیگار به بدن مادر بر روی بینایی جنین تأثیر منفی می‌گذارد. بینایی نوزاد در بدو تولد حدود شصت درصد افراد بالغ است و او اشیا را در هاله‌ای از سایه خاکستری و سیاه و سفید می‌بیند. میزان نوری که نوزاد می‌تواند تشخیص بدهد پنجاه برابر افراد بالغ است یعنی روشنایی باید پنجاه برابر حد معمول باشد تا نوزاد آن را تشخیص بدهد. به همین دلیل است که نوزاد در یک اتاق کاملا روشن به خواب می‌رود.