بلوغ دیررس یعنی در یک پسربچه تغییرات فیزیکی و هورمونی که باید با افزایش سن اتفاق بیفتد، به موقع حادث نمی‌شود. باید بدانید ۳درصد پسر بچه‌ها گرفتار بلوغ دیررس می‌شوند. حتی بلوغ دیررس در پسرها بسیار شایع‌تر از دخترهاست، به‌طوری که این تاخیر ممکن است چند سال طول بکشد. حالا اگر کودک سرانجام به بلوغ کامل ولی با تاخیر برسد، به آن بلوغ دیررس سرشتی گفته می‌شود.

کودکی که هوش هیجانی مناسبی دارد، اغلب در آینده خوش بخت تر از کودکانی است که هوش محاسباتی خوبی دارند ولی به دلیل رشد نیافته بودن هوش هیجانی نمی توانند با مشکلات زندگی کنار بیایند.

امروزه کودکان به دیابت نوع ۲ نیز مبتلا می‌شوند. دیابت نوع دو که به آن دیابت بزرگسالان نیز گفته می‌شود در کودکان نیز شیوع پیدا کرده است که علت آن افزایش چاقی و اضافه وزن در بین کودکان است. زمانی

رشد و پرورش ویژگی‌هایی مانند رحم و شفقت به معنای واقعی در ارتباطات گروهی و همکاری‌های متقابل شکل می‌گیرد و خانواده باید این شیوه زندگی را به کودک آموزش دهد. در واقع رشد و شکل‌گیری بعد عاطفی انسان‌ها در بستر مناسبی در فضای پر مهر خانوادگی ایجاد می‌شود و هیچ‌گاه نباید اهمیت آن‌ را نادیده گرفت.

در پیام رسان‌های جدید خبرگزاری کودک نوجوان ما را دنبال کنید.

هنگامی که کودکان اسباب بازی‌های فراوانی داشته باشند، به طور طبیعی از آن‌ها کمتر مراقبت خواهند کرد و ارزش اسباب بازی را به خوبی درک نمی‌کنند، و همیشه یک جایگزینی برای آن‌ها در نظر می‌گیرند. محدود کردن تعداد اسباب بازی‌ها می‌تواند آن‌ها را در حل مسائل زیرک‌تر کند. در این وضعیت، خلاقیت و زیرکی در استفاده با یک وسیله می‌تواند به حداکثر نقطه ممکن خود برسد.

بسیاری از بیماری‌ها و نقص‌های مادرزادی نوزاد در سه هفته اول بارداری مادر به وجود می‌آید و تشخیص سریع بارداری و اقدام‌ های ایمنی و محافظتی مادر در این بازه زمانی خاص اهمیت فراوانی دارد. ابتلا به بیماری اتیسم به عامل‌های مختلفی ازجمله ژنتیک بستگی دارد، اما درکنار ژنتیک سبک زندگی، عامل‌های محیطی، تغذیه مادر، میزان آلودگی هوا و استرس نیز نقش دارند. مصرف اسید فولیک چهار الی هشت هفته قبل از اقدام به بارداری در جلوگیری از ابتلای نوزاد به اتیسم موثر است و از جمله ویتامین‌های ضروری برای مادران در دوران بارداری که به سلامت نوزاد منجر می‌شود می‌توان موارد زیر را نام برد.

دوقلوها و سه‌قلوها مجبورند وقت و توجه والدینشان را برای بیشترِ زندگی‌شان تقسیم کنند. فرصت هایی برای تک‌تک آن ها ترتیب دهید. یک علاقۀ مشترک جداگانه با هر یک از آن ها پیدا کنید و آن را باهم دنبال کنید؛ همان گونه که شخصیت‌ها و تمایلات فرزندان‌تان رشد می‌یابد، علاقه‌ای را شناسایی کنید که می‌توانید با هرکدام دنبال کنید.