عباس قدیر محسنی نویسنده کودک و نوجوان معتقد است: زبان داستان باید تطابق یک به یک داشته باشد، به این معنا که از صنایع و پیچیدگیهای زبان شاعرانه فاصله گرفته و با روندی صریح و روان، قدرت تجسم و تداعی را در خواننده ایجاد کند.