دوستی در هر سن و سالی زیبایی خاص خود را دارد به خصوص اگر ابراز علاقه و شوق دیدار به زیبایی صحنهای باشد که این ۲ کودک خردسال خلق کردند.
انسان در طول عمر خود سه مرتبه از خانواده جدا میشود؛ مرتبه اول زمان به دنیا آمدن و بریدن بندناف، مرتبه دوم زمان از شیر گرفتن نوزاد و مرتبه سوم دوران بلوغ که نوجوان از خانه جدا می شود و به اجتماعات و گروههای دوستی پناه میبرد؛ داشتن دوست خوب یا بد میتواند مسیر آینده شخصیت و زندگی نوجوان را تا حدی تعیین کند.
«هیچ کس مرا دوست ندارد» یا « کسی در مدرسه با من دوست نمیشود»، جملاتی کوتاه هستند که بیان آن از سوی دانشآموزان بر دل نگرانیهای والدین میافزاید و ضرورت آموزش مهارت دوستیابی را برای پر کردن خلاءها و افزایش توانمندیهای فردی و اجتماعی دانشآموزان پررنگ میکند.
مقصود از بازی تمام بازیهای کودک نیست؛ بلکه بازی است که جهت برقراری ارتباط موثر با کودک انجام میشود و این قوانین تنها برای این بازی مشخص میشود. برای این بازی یکی از والدین که وقت آزاد بیشتری را دارد انتخاب میشود تا هر روز آن را با کودک انجام دهد.
در همه فرهنگها خانواده، عامل اصلی اجتماعی شدن فرزندان در دوران طفولیت است البته در مراحل بعدی زندگی فرد عوامل دیگری مانند مدرسه، رسانهها و گروه همسالان در این امر دخیل هستند، با این وجود نمیتوان سهم خانواده را در این امر نادیده گرفت.
معاون اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشآموزی استان یزد از خانوادهها خواست تا بجای نگرانی برای دوستیابی فرزندان خود، به آنها در یافتن دوست خوب یاری رسانند.
ابتلا به اختلال بیش فعالی و کم توجهی، در همه ی موارد و برای تمام افراد مبتلا، لزوما منجر به بروز مشکلات رفتاری و اجتماعی نمی شود، ممکن است در برخی موارد، افراد مبتلا از نظر مهارت های اجتماعی و روابط با گروه همسالان خود مشکلی نداشته باشند.با این حال مشکلاتی از این دست به عنوان رایج ترین و شایع ترین مشکلات در کودکان مبتلا به این اختلال شناخته می شوند.
اثرپذیری کودکان و نوجوانان از سیما بسیار بالا بوده و این رسانه، نقشی ماندگار در روح و روان و رفتارهای آینده آنـان بـاقی می گذارد. اما نحوه عملی سـازی آمـوزش مهارتهای زنـدگی در قـالب بـرنامههای مختلف نیازمند پژوهشهای جـدی است و لازم است سازوکار های مناسب برای تعدیل و تطابق مهارتهای آموزش داده شده و اصول برنامه سازی و ملاحظات بومی (دیـنی، فـرهنگی و…) کشورمان صورت گیرد.