اواخر دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۷۰، خورشید سینمای کودک در ایران پرحرارت و درخشان می‌تابید. سیاستگذاری‌های جدید و توجه ویژه مدیران سینمایی آن روزها به تولید و اکران فیلم کودک باعث رونق فیلمسازی در این بخش بود. آثاری که تولید می‌شد در تقسیم‌بندی رایج به فیلم برای کودک و درباره کودک تقسیم می‌شد و جالب اینکه هر دو گرایش مخاطب داشت.

جشنواره فیلم کودک و نوجوان هر سال بهانه‌ای می‌شود برای پرداخت دوباره به این موضوع فراموش شده تا شاید دوباره شاهد رونق سینمای کودک در کشور باشیم.

جشنواره فیلم کودک و نوجوان هر سال بهانه‌ای می‌شود برای پرداخت دوباره به این موضوع فراموش شده تا شاید دوباره شاهد رونق سینمای کودک در کشور باشیم.

مجید قاری‌زاده کارگردان فیلم سینمایی «پسران آجری» از بی‌توجهی بنیاد سینمایی فارابی و آموزش و پرورش به سینمای کودک گله کرد و گفت: در صورت ادامه یافتن بی‌توجهی بنیاد سینمایی فارابی و آموزش و پرورش به سینمای کودک در چند سال آینده، دیگر نه فیلمی در این حوزه خواهیم داشت و نه از جشنواره فیلم کودک چیزی باقی خواهد ماند.

محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی گفت: نباید اجازه داد با استفاده از عناصر و کلام غیرفرهنگی، اثر فرهنگی تولید شود. کمدی گونه ارزشمندی است و نمی‌گذاریم اینگونه اتفاقات باعث نابودی این ژانر شود.

زمانی با تولیدات ناب و فاخر هنری، برای فرهنگسازی اخلاقیات در جامعه و خانواده از این دریچه با این اقشار صحبت می‌کردیم؛ اگر در آینده کاری فاخر برای کودک و نوجوان ساخته شود و به بنده پیشنهادی بدهند دوباره این ژانر هنری را تجربه خواهم کرد.

به گواه بسیاری از منتقدان و تماشاگران سینما، جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان در سال‌های اخیر از دوران باشکوه خود در گذشته فاصله گرفته و دیگر کمتر شور و حال گذشته در آن وجود دارد. درست مثل خود سینمای کودک و نوجوان که سال‌هاست از دوران طلایی خود دور شده و کمتر فیلم خوب و قابل اعتنایی در آن یافت می‌شود. یکی از آخرین تیرهای خلاص به این سینمای کم‌جان، تفکیک جشنواره کودک و نوجوان به دو رویداد مجزا بود، آن هم در شرایطی که این سینما نه در کمیت و نه در کیفیت، توان این جداسازی را ندارند.

فرزاد اژدری، فیلمساز سینمای کودک و نوجوان، با بودجه‌ای مناسب فیلم علمی – تخیلی «گاگولگا» را می‌سازد.