نگذاریم کودکان قربانی جهت گیری‌های سیاسی ما شوند

به گزارش کودک پرس، این روزها اخبار مربوط به کودک آزاری داغ شده و مرتبا مخابره می شود. موضوع خاطر افراد جامعه را مکدر می کند که براستی چرا چنین فجایعی رخ می دهد و اتفاق می افتد؟ کودک پرس به همین بهانه به سراغ پریسا پرشاد  یکی از فعالان حقوق بشر در حوزه کودکان رفت و گفتگویی با وی ترتیب داد که در ادامه آن را از نظر می گذرانید.

در ابتدا لطفا خودتان را معرفی کرده و خلاصه ای از فعالیت هایتان را برای مخاطبان کودک پرس شرح دهید. چه شد که تصمیم به فعالیت در حوزه حقوق بشر کودک گرفتید؟

پریسا پرشاد هستم فعال حقوق بشر (زنان و کودکان) از تیرماه سال ۷۹ فعالیتم را به عنوان خبرنگار اجتماعی با روزنامه جام جم آغاز کردم. از سال ۸۰ فعالیتم را در زمینه حقوق زنان شروع کرده و چون بخش بزرگی از آسیب های اجتماعی که زنان تجربه می کنند تاثیر برکیفیت زندگی کودکان دارد در کنار کوشش برای عدالت جنسیتی به حقوق کودکان هم پرداختم.

از این حضور چه هدفی را دنبال می کنید؟

ما در برابر آیندگان باید پاسخگو باشیم. ما نمی توانیم بی تفاوت نسبت به قشر آسیب پذیر جامعه باشیم و ادعا کنیم که می خواهیم جامعه ای سالم داشته باشیم مگر جامعه را افرادی به غیر از همین زنان و کودکان تشکیل می دهند؟
همه تلاش ما این است که با کمتر شدن آسیب ها نسل آینده ، نسلی پرشور ، توانمند و با کمترین مشکل روانی باشد.

به نظر شما در استان محل زندگیتان و در نگاه بالاتر در کشور ما نگاه درستی به مقوله حقوق بشر وجود دارد؟
متاسفانه وقتی بحث حقوق بشر مطرح می شود یک موضوع اجتماعی مهم را سیاست زده می کنند ما چه خوشمان بیاید چه نه وظیفه داریم برای آینده کشور از حریم روانی و جانی کودکان حمایت کنیم .اتفاقا مطمئن باشيد برای بیگانگان جامعه رو به زوال ایران دوست داشتنی تر است تا جامعه ای که با قاطعیت در حل چالشهای کودکان و خانواده کوشش می کند.
در استان گیلان با توجه به فرهنگ متفاوت عموم جامعه ، در حوزه خانواده وضعیت بهتری نسبت به استانهای دیگر داریم اما این به معنای داشتن وضعیت ایده آل نیست. اما در کل کشور وضعیت نگران کننده است.
و این را خاطرنشان کنم مردم تصور نکنند این وضعیت مربوط به سالهای اخیر است. درحال حاضر توسط فضای مجازی مردم بیشتر در جریان وقایع قرار می گیرند و این تصور برای عده ای پیش می آید که آمار کودک آزاری بیشتر شده اما این درست نیست کودک آزاری ، تجاوز و سواستفاده جنسی پیش از این هم بوده در ۱۵ سال اخير با ورود مواد مخدر صنعتی درصد آن بیشتر هم شده ولی این روزها اخبار بیشتری دراین خصوص منتشر می شود.البته بخشی هم به این علت است که آزارجنسی به جنایت ختم شده و رسانه ای شد، در همین لحظه که من با شما گفتگو می کنم بسیاری از کودکان در خانواده و یا کودکان کار ( پسر یا دختر فرقی نمی کند) مورد سواستفاده جنسی قرار می گیرند که هرگز هم کسی متوجه این جنایت نمی شود و فقط این خود کودک است که همه عمرش این درد را به تنهایی با خود تکرار می کند.

اقدامات صورت گرفته در این زمینه به نظر را چطور ارزیابی می کنید؟
در سه سال اخیر با شکل گیری مجدد سازمانهای مردم نهاد افراد دغدغه مند در زمینه کودکان کار ورود کردند و دولت هم گامهای مثبتی برداشت. اما این کافی نیست هرچند محدودیت هایی اعمال شد که توان اجرایی را از دولت سلب کرد.باید مجلس و قوه قضاییه هم به موضوع ورود کنند تا قوانین در این زمینه اصلاح شود.

به نظر شما نظام آموزشی کشور تا چه حد به مقوله حقوق بشرکودکان می پردازد؟
نظام آموزشی ما ، نظام کارآمدی نیست، نظام آموزشی ما نه در زمینه آموزش شهروندی و حقوق اجتماعی توانست اثربخش باشد ، نه در بحث پرورش نسل آینده حتی در بحث آموزش مبانی علمی هم بحث وجود دارد.

در این زمینه چه پیشنهاداتی دارید؟

بایدمتون و کتب درسی بازبینی شود،ساعات پرورشی قطعا باید کارآمد شود تجربه چند دهه نشان داده ساعات پرورشی بیشتر تکرار کلاس دین و اخلاق است باهمان مفاد آموزشی.
دربحث پیشگیری ازکودک آزاری، همه می دانیم که کودک چه در خانواده چه در مدرسه باید آموزش ببیند که اندام خصوصی او را نباید هیچکس ببیند و یا لمس کند.
باید آموزش ببیند که اگر این اتفاق برایش رخ داد با امنیت خاطر بتواند موضوع را با والدین ویا معلم و یا مشاور مدرسه طرح کند.
باید والدین آموزش ببیند که این موارد را آموزش بدهند.حتی والدین متوجه باشند که تنبیه بدنی ، مارک زدنهای منفی ،تخریب شخصیت کودک حتی فرزند سالاری اثر مخرب دارد.
متاسفانه والدین آنقدر آموزش ندیده اند که بتوانند آموزگار خوبی باشند در مدارس و مهدهای کودک هم که با ممانعت مواجه شد آموزشهای پیشگیرانه از سواستفاده جنسی.

متاسفانه در روزهای اخیر اخبار مربوط به کودک آزاری داغ شده است. به نظر شما چه مسائلی باعث رخ دادن چنین فجایعی می شود؟
عدم آموزش خانواده ها و کودک در این خصوص یکی از مهمترین دلایل آن است.
اینکه ما کودکان امروز را از سواستفاده جنسی و کودک آزاری در هر سطحی محافظت کنیم یعنی کودکان نسل بعدی را از تجاوز و کودک آزاری نجات داده ایم در بسیاری از موارد علت اینکه افراد دست به تجاوز و جنایت زدند این بوده که خود در کودکی قربانی سواستفاده جنسی بودند.

بهرحال درهمه جوامع افرادی که تعادل روانی ندارند و یا مواد مخدر روانگردان مصرف می کنند وجود دارند این وظیفه ماست که کودکان را از این جنایت حفاظت کنیم.
کودکی که مورد آزارجنسی قرار می گیرد اگر کشته نشود تمام عمر هر لحظه از این جنایت می میرد و باردیگر زنده می شود تصور نکنید این درد با چند جلسه مشاوره حل میشود این جنایت تا اعماق روح کودک را تخریب می کند. باید به خانواده ها و کودکان در این زمینه آموزش داد.

جهت جلوگیری از ادامه این روند و تعدی به حقوق مختلف کودکان مسئولان و آحاد مردم چه اقداماتی باید انجام دهند؟

متاسفانه هرگز در هیچ جای جهان آمار کودک آزاری و سواستفاده از کودکان صفر نمی شود اما می توان راهکارهایی برای به حداقل رساندن آن انجام داد.به طور مثال سازمان بهزیستی با خط ارتباطی ۱۲۳ توانست پلی میان مردم برای گزاراشات کودک آزاری ایجاد کند. و اعلام رسمی کردند که کودک‌آزاری یک جرم عمومی بوده و نیازمند شاکی خصوصی نیست اگر هرکدام از افراد جامعه متوجه کودک‌آزاری شدند می توانند با ارتباط با ۱۲۳ مورد را اعلام كنند تا با مداخله به هنگام از تکرار جرم علیه کودکان جلوگیری شود.
متاسفانه قوانین ما برای پیشگیری از سواستفاده از کودکان ضعیف ،ناکارآمد و بسیار مبهم است در حالیکه حدود ۵ سال است که لایحه حمایت از کودکان و نوجوان به مجلس فرستاده شده اما هنوز مصوبه مجلس را دریافت نکرده است.
و خواهشی که از مخالفین دولت دارم این است که نگذاریم کودکان قربانیان جهت گیری های سیاسی ما شوند. آسیب های این بخش از جامعه را با سیاسی کاری بیشتر نکنیم.
متاسفانه ما بخاطر مخالفت سیاسی برخی با دولت فعلی ، تاوان سنگینی را برای حذف آموزشهای پیشگیرانه خواهیم پرداخت. خاطرتان هست زمانی گفتن از بیماری ایدز یک تابو بود و زمانی که تبدیل به یک مشکل اساسی شد مجبور شدیم اطلاع رسانی کنیم درحالیکه می شد همان زمان از گسترش آن پیشگیری کرد که خوشبختانه آمار ایدز در ایران به مرحله بحرانی نرسید اما ما واقعا بحران سواستفاده جنسی از کودکان داریم، ازدواج کودکان زیر سن قانونی ، قاچاق اعضای کودکان وکودکان کار آسیب بزرگ اجتماعی ماست .
به خاطر کودکان مظلوم و بی پناهی که حتی توسط نزدیک ترین افراد خانواده مورد سواستفاده قرار می گیرند مسائل كودكان را آلوده خط مشی سیاسی نکنیم.

سخن پایانی….

در اکثر کشورهای پیشرفته از جمله آمریکا وقتی فردی مرتکب کودک آزاری در هر سطحی می شود از لمس غیرمتعارف کودکان و یا تجاوز به عنف نام وی اعلام عمومی و یا حداقل به کلیه ی پاسگاه های پلیس نامش به عنوان کودک آزار اعلام می شود ، از مشاغل مربوط به کودکان منع می شود و موظف است محل اقامت خود را به پلیس اعلام کند که در صورت وقوع جرم درآن محدوده پلیس به عنوان اولین مضنون سراغ او برود.
و مورد دیگر اینکه در بخشی از بند ۲۵ سند ٢٠٣٠ آمده” مـا همچنـان تـلاش میکنیـم کـه کـودکان و جوانـان در محیطـی سـازنده رشـد کننـد تـا استعدادهایشـان شـکوفا شـود و از تمامـی حقـوق حقـۀ خـود بهره منـد شـوند و بـه کشـورها کمـک میکنیـم تـا در سـایۀ بهـره منـدی از سـود جمعیتـی،
ایجـاد مـدارس امـن و جوامـع و خانواده هـای منسـجم، تـوان رشـد اقتصادیشـان را ارتقـاء بخشـند.”

امیدوارم حقوق کودکان را صرف نظر از دیدگاه سیاسی مان ارج نهیم.