به گزارش کودک پرس علیرضاعلیرضا علیپور دروازهبان یک تیم فوتبال کوچک و جمعوجور در جنوبیترین قسمت کشور است. پدرش فوتبالیست بوده و او هم به دنبال پدر پایش به زمین فوتبال باز میشود. تا اینجا داستان این جوان بوشهری عجیب نیست؛ اما وقتی ماجرای جالب میشود که بدانیم این فوتبالیست و دروازهبان، لباس روحانیت به تن دارد و برخلاف تمام کلیشههای ذهنی ما از یک روحانی، پابهپای بچهها دنبال توپ میدود و حتی کودکی میکند که شاید از این راه خود را در دل آنها جا کند و از زمین فوتبال به صف نماز جماعت بیاورد.
آقای علی پور فوتبال را نه به خاطر شهرت و نه به خاطر رسیدن به درآمدها و قراردادهای کلان که فقط به خاطر طلبگی خودش دوست دارد. «گلکوچک» و پا به توپ شدن با بچهها اصلیترین ابزار جذب این روحانی جوان است.
وی گفت:حدود پنج سال است که کار تبلیغی انجام میدهم و همین فوتبال یکی از ابزارهای جذب و تبلیغی من بوده است. از روزی که وارد حوزه شدهام این فوتبال خیلی به من کمک کرده است؛ چون به یک کودک یا نوجوان نمیتوان گفت امروز ظهر بیا پشت سر من نماز بخوان. آنهم به کسی که تابهحال در عمرش نماز نخوانده است. اول باید با آنها رفیق بشویم کنارشان باشیم و فوتبال و بازی کنیم تا اینکه بالاخره جذب ما بشوند. برای مثال من زیاد برای تبلیغ به مدارس رفتم. اوایل وقتی وارد مدارس میشدیم، بچهها زیاد به ما تیکه میانداختند یا حرفهای نامربوط میزدند. ما هم با لبخند جواب میدادیم. شیوه من به اینگونه بود که سر کلاس میرفتم و حدود پنج الی ده دقیقه صحبت میکردم بعد میگفتم توپ والیبال یا فوتبال بیاورید باهم بازی کنیم! اینها فکر میکردند که یک روحانی اصلا بلد نیست والیبال یا فوتبال بازی کند؛ اما وقتی وارد زمین میشدند میفهمیدند اصلا آنها هستند که بازی بلد نیستند و به همین شکل جذب میشدند.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
ارسال نظر