سینمای کودک مرعوب قهرمانان هالیوودی است

وی افزود: سلیقه شخصی من فیلمسازی برای کودک است، چون کار‌هایی که در آن درباره کودک حرف زده می‌شود، چندان بیانگر خواست و دغدغه‌های کودکان نیست. نکته‌ای دیگری که درباره سینمای کودک می‌توانم به عنوان نقیصه بگویم این است که می‌ترسیم در این حوزه دست به تخیل بزنیم. این ترس نیز نشئت گرفته از ترسی است که داریم، چون فکر می‌کنیم به دلیل نداشتن برخی سخت‌افزار‌ها قادر نیستیم در این حوزه قدم برداریم، برای همین است که تا به این اندازه تحت تأثیر سینمای هالیوود هستیم.

این فیلمساز متذکر شد: گرایش به سمت هالیوود یک آسیب بسیار جدی برای کودکان به همراه دارد، آن هم اشاعه قهرمانانی است که با هویت ایرانی هیچ ارتباطی ندارد. برای مثال دقتی به فیلم‌هایی که هم اکنون در سینمای کودک آمریکا تولید می‌شود داشته باشید متوجه می‌شوید که قهرمانان به جای راه رفتن اکثراً پرواز می‌کنند! این تأثیر‌پذیری در حالیست که در فرهنگ ایرانی قهرمانان بسیاری وجود دارند که قادرند الهام بخش کار‌های بسیار خوبی باشند، تنها کافیست که شاهنامه را کمی ورق بزنیم.

تولید، شرط اول موفقیت سینمای کودک است
سجادی حسینی تصریح کرد: برای این‌که سینمای کودک بتواند به دوران اوج خود بازگردد باید در قدم اول به تولید بیشتر اهمیت دهیم. این مسئله نیز با تولید دو یا ۳ فیلم در سال محقق نمی‌شود، بلکه حداقل باید سالیانه ۲۰ یا ۳۰ فیلم در این حوزه داشته باشیم تا سلیقه تماشاگر به کار‌های این حوزه عادت کند. این اتفاق اگر رخ ندهد در آینده نزدیک وضعیت سینما بسیار بدتر از آن چیزی خواهد شد که هم اکنون شاهدش هستیم. دلیلم نیز این است، وقتی تماشاگر از کودکی با سینما آشنا نمی‌شود در بزرگسالی هم تمایلی به سمت آن پیدا نمی‌کند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا بعد از ساخت دو فیلم تلویزیونی کودک در سینما به این ژانر نظر نداشته است، گفت: همانگونه که در ابتدای سخنانم بیان کردم در این حوزه سرمایه‌گذار نداریم که بخواهم فیلم کودک بسازم، والا فیلمنامه‌ای بسیار زیبا دارم که هم برای کودک است هم درباره کودک. در این سناریو داستان کودکی روایت می‌شود که در مغازه پیرمردی کفاش کار می‌کند. این فرد دوست دارد به سفر حج رود، ولی این اتفاق برایش تا به آن روز رخ نداده است.

نصیحت کردن هیچگاه منجر به اتفاق خوبی در سینما و تلویزیون نشده است به ویژه در حوزه کودک این رویکرد به هیچ وجه جوابگو نیست، پس اگر قرار است فیلمی با مضامین اخلاقی یا دینی در سینمای کودک ساخته شود حتما باید از لحن نصحیت گونه‌ دوری شود.

وی درباره تبلیغ آموزه‌های دینی در سینمای کودک هم چنین توضیح داد: نصیحت کردن هیچگاه منجر به اتفاق خوبی در سینما و تلویزیون نشده است به ویژه در حوزه کودک این رویکرد به هیچ وجه جوابگو نیست، پس اگر قرار است فیلمی با مضامین اخلاقی یا دینی در سینمای کودک ساخته شود حتما باید از لحن نصحیت گونه‌ دوری شود. نکته دیگر، وقتی مفهوم دینی در قالب داستان به کودک عرضه می‌شود آن را می‌پذیرد، همین مسئله به نوعی تربیت تماشاگر را هم در پی خواهد داشت، اما متأسفانه ما چندان به این قبیل توجهات در سینما پایبند نیستیم.
این فیلمساز با بیان اینکه در کنار سینما تلویزیون هم می‌تواند در تربیت مخاطب کودک نقش قابل توجهی ایفا کند، بیان کرد: اینکه همه توقعات از سینما باشد به نظرم بی‌انصافی محض است، چون بیش از سینما این تلویزیون است که کودک با آن ارتباط دارد، برای همین نحوه برنامه‌سازی در شبکه‌های تلویزیونی انتظار می‌رود سلیقه مخاطبان را شکل دهد. برای همین باید گفت اگر امروز کمتر مخاطبان کودک به سینما می‌روند، دلیلش رویکردی است که در برنامه‌های تلویزیون شاهدش هستیم.

تلویزیون حامی تولیدات کودک باشد
وی پیشنهاد کرد: تلویزیون آنچنان درگیر اقتضائات گیشه نیست، برای همین می‌تواند خواسته‌های فرهنگی خود را به سمتی که می‌خواهد هدایت کند، برای همین اگر رسانه ملی قادر باشد امکان فیلمسازی برای فیلمسازان کودک را به شکل مطلوبی فراهم کند به نظرم در آینده باز هم شاهد اتفاقات خوبی در این حوزه خواهیم بود، البته این خواسته با یک یا دو فیلم رخ نمی‌دهد، بلکه باید یک جریان فیلمسازی منظم در این رابطه وجود داشته باشد.

سجادی حسینی در بخش دیگری از سخنان خود درباره سواد رسانه‌ای در سینمای کودک نیز چنین توضیح داد: دانشی که در سینمای کودک از آن به عنوان سواد رسانه‌ای نام می‌برم، تنها آگاهی آکادمیک نیست، زیرا اگر این ملاک بود تمام سینماگران چنین امتیازی را داشتند، به نظرم سواد رسانه‌ای در سینمای کودک در سلیقه‌شناسی و تعهدی که فیلمساز به فرهنگش دارد نمود پیدا می‌کند. در حقیقت باید اذعان کرد اگر این دو ویژگی در سینماگری وجود داشته باشد، مطمئناً کارش از شاخصه‌های خوبی بهره خواهد برد.

این فیلمساز در پایان تأکید کرد: بخشی از سواد رسانه‌ای سینمای کودک به واسطه مطبوعات رشد پیدا می‌کند، چون وقتی در این حوزه نقد‌ها و کارشناسی‌های خوبی داشته باشیم در حقیقت چراغی پیش روی سینما گرفته‌ایم.

منبع: ایکنا