بچه‌ها بزرگ نمی‌شوند اگر ما بزرگ نشویم

به گزارش کودک پرس ، یکی از خصلت‌های بارز انسان حرف زدن است. فکر کردن و صحبت کردن درباره موضوعی، یکی از ویژگی‌های انسان است که او را از سایر موجودات متمایز می‌کند. آدم‌ها در طول شبانه‌روز کلمات و واژه‌های بسیاری استفاده و به‌راحتی و بدون هیچ مشکلی با دیگران گفت‌وگو می‌کنند، اما برخی از همین آدم‌ها در جایی که باید صحبت کنند و با کلمات تأثیرگذار خود تکلیف موضوعی را مشخص کنند یا سرنوشتی را رقم بزنند نمی‌توانند؛ چرا؟ شاید به این دلیل که برخی از ما انسان‌ها در طول زندگی خود یاد نگرفته‌ایم که چگونه بدون دخالت احساس و با منطق خود با دیگران صحبت کنیم. شاید به این دلیل که جسارت صحبت کردن را آموزش ندیده‌ایم. خوب این جسارت را از کجا باید آموزش می‌دیدیم؟ اولین مکانی که باید این جسارت را به ما آموزش می‌داد خانواده است. خانواده بزرگ‌ترین آموزشگاه زندگی برای هر فردی است. تمام انسان‌ها با هر نژاد و رنگ پوستی که هستند اساسی‌ترین آموخته‌های خود را از خانواده خود گرفته‌اند. بعد از خانواده مدرسه و بعد جامعه است که افراد را به یک انسان کامل تبدیل می‌کند، ولی پایه تمام این آموزش‌ها از خانواده شروع می‌شود.

دومینوی آموزش در خانواده‌ها
بدون شک والدین مهم‌ترین نقش را در آموزش فرزندانشان بر عهده دارند، اما پرسش اینجاست که آیا خود والدین آموزش‌های لازم را از خانواده و جامعه خود گرفته‌اند؟ آیا والدین چگونگی رفتار و تعامل با فرزندانشان را بلدند؟ آیا پدر و مادر همین والدین نیز از والدینشان آموزش‌های لازم را دیده‌اند؟ همینطور که به عقب برویم مثل یک دومینو همه به هم وصل می‌شوند و اگر یکی از این ستون‌ها محکم و سالم نباشد به ترتیب بقیه را هم خراب می‌کند. اگر یکی از والدین در این دومینو نتوانسته باشد نقش خود را به‌خوبی ایفا کند، قطعاً به نسل‌های بعدی خود این رفتار ناصحیح را انتقال داده است. البته در جامعه امروزی ما با پیشرفت علم و دانش و تغییر در روابط اجتماعی و همچنین حضور پررنگ‌تر زنان در جامعه و عوامل دیگر، برخی از والدین اگر هم از والدین خود این رفتار صحیح با فرزندشان را آموزش ندیده باشند سعی می‌کنند با تکیه بر علم و تجربیات دیگران رفتار صحیح با فرزندشان را یاد بگیرند و به آن‌ها آموزش‌های لازم را در قالب رفتار و گفتار صحیح انتقال دهند.