موقعیت فعلی شما : خانه/فرهنگ و رسانه/کودک پلاس
181488
۲۴ مهر ۱۳۹۷
رضا فیاضی عنوان کرد؛

بازی‌های رایانه‌ای و فضای مجازی باعث دوری کودکان از هنرهای نمایشی شده

با گسترش فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای در بین کودکان و نوجوانان بسیاری از عرصه‌های هنری در این قشر به حاشیه رانده شده است که تئاتر یکی از این قربانیان است.

به گزارش کودک پرس ، رضا فیاضی بازیگر تئاتر و تلویزیون؛ در این سال‌ها در جریان برگزاری جشنواره‌های تئاتر بویژه تئاتر کودک و نوجوان وقتی به‌عنوان داور شرکت داشتم، اولین پیشنهادم بعد از ارائه نظرات داوری، دقت نظر در نتیجه و حاصل اتفاق رخ داده است. یعنی بیانیه هیأت داوران که متأسفانه به رغم نظر بسیاری از کسان، خوشبختانه در حال حاضر منسوخ شده و دیگر از آن یادی نمی‌شود. چرا؟! چرا به این موضوع اشاره می‌کنم. مگر قرار نیست حاصل کارمان را بررسی کنیم تا به اصطلاح غلط‌ها را اصلاح و ناکرده‌ها را تذکر و ناگفته‌ها را با صراحت لهجه بیان کنیم.

مثلاً بگوییم کودکان ما در حال حاضر به چه مقوله‌هایی نیاز دارند. باید دید امروزه خوراک ذهنی کودکان چیست و چگونه می‌توان نسلی پویا، فکور و کارآمد ساخت تا این نسل بتواند به خواسته‌های خود برسد و این نکته را مورد توجه قرار داد که آیا آثار دوستان هنرمند ما در عرصه تئاتر کودک و نوجوان به مقبولیت کارهای گذشته هست؟ یا از آن گذشته و نقایص آن بهبود یافته است اما به ناچار باید با تلخی فریاد زد دریغ از پارسال چرا که در سالیان دور و نزدیک، نه تنها در این عرصه گامی به پیش نرانده‌ایم، بلکه با دور کردن و حذف استادان و کارشناسان هنر نمایش بویژه در تئاتر کودک، همان خلاقیت‌های اندکی را هم که بوده، از دست داده‌ایم. مسائل اقتصادی آموزشی انتقال تجربه به نسل‌های نو، ما را به کشورهای عقب مانده نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند. برای همین است که گروه‌های درجه 3 و 4 که از کشورهای خارجی به جشنواره‌های ما می‌آیند، ما را شگفت‌زده و متحیر می‌کنند.

اما آیا بضاعت تئاتر کودک ما همین است که در این سال‌ها ارائه شده یا همان حذفیات دارد کار دست ما می‌دهد.
تئاتر کودک زبان تازه‌ای می‌طلبد، نگاهی نو و بدیع می‌خواهد، آدم‌های با تجربه باید به کمک تازه کارها بیایند و به آنان بیاموزند و حالا مگر می‌توان به این عزیزان فهماند که شما آموزش می‌خواهید؟!
به هر جهت ما همچنان می‌گوییم و می‌نویسیم و تئاتر ما همچنان بر مدار کهنه و پوسیده خود می‌چرخد. بودجه جشنواره کم می‌شود و دبیران جشنواره ناچار می‌شوند با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند و برای دعوت از گروه‌ها به حداقل‌ها قناعت کنند.
کودک امروز با تسخیر ثانیه‌ای اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای از هنرهای نمایشی فاصله می‌گیرد و تئاتر برایش همان عروسک بازی می‌شود که در دوران نوزادی با آن مشغول می‌شده است نه تئاتری که او را با توانایی‌هایش آشنا می‌کند و او را از کژراهه باز می‌دارد و افقی نو پیش رویش می‌گشاید. امیدوارم این مختصر بتواند مقبول طبع دوستان بشود اما همچنان اعتقاد دارم و داریم که تئاتر همواره یک کار جمعی بوده و هست و آسیب‌شناسی‌اش هم یک حرکت جمعی می‌خواهد.
به اشتراک بگذارید :

ارسال نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظر:
نام:
ایمیل:

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

آخرین اخبار