به گزارش کودک پرس , این روزها بسیاری از مسئولان درباره افزایش شمار حاشیهنشینان در کشور هشدار میدهند. در خلال این اظهار نظرها عددهای متفاوتی از آمار حاشیهنشینان در کشور داده میشود. چنان که چند روز قبل انوشیروان محسنی بندپی، رییس سازمان بهزیستی، از وجود 13 میلیون حاشیه نشین در کشور خبر داده است. این آمار در حالی ارائه شده که پیش این ناصر زرگر، معاون سرمایهگذاری و اشتغال معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم نهاد ریاستجمهوری، از سکونت 20 میلیون نفر در مناطق حاشیه نشین و فقر نشین خبر داده بود. یکی از دلایل روشن درباره این تفاوت آماری فاحش به اختلاف نظر درباره تعریف سکونت گاههای غیررسمی و از طرف دیگر به شمار آوردن یا نیاوردن بافتهای قدیمی در آمار حاشیه نشینی باز میگردد. به هر حال چه 13 میلیون نفر و چه 20 میلیون نفر هیچ کدام از این اعداد نه تنها به لحاظ آسیب شناسی اجتماعی قابل دفاع نیستند بلکه نگران کنندهاند. رییس سازمان بهزیستی «ساماندهی» و «کنترل حاشیهنشینی» را یکی از اولویتها و برنامههای این سازمان اعلام کرده اما به جزییات این برنامهها اشاره نکرده است. حاشیهنشینان در کشور چه مصائبی دارند و کدام یک از نیازهایشان باید در اولویت قرار گیرد؟ این پرسش اصلی از سیامک زند رضوی، جامعه شناس و عضو هیات مدیره انجمن جامعه شناسی ایران است.
زند رضوی در کسوت استاد جامعه شناسی دانشگاه کرمان پیش از این تجربه کار عملی در شهر بم پس از زلزله را داشته و چند سالی است که بر موضوعاتی چون حاشیه نشینی و آموزش و توانمندسازی اجتماعی کودکان بازمانده از تحصیل تمرکز کرده است. او در این گفتوگو بار دیگر بر لزوم مشارکت گروههای اجتماعی در کنار دولت برای خدمات رسانی هدفمند به حاشیهنشینان تاکید کردهاست.
ارسال نظر