موقعیت فعلی شما : خانه/فرهنگ و رسانه/کودک پلاس
122707
۰۸ آذر ۱۳۹۶
نقد فیلم "۲۱ روز بعد" به قلم مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه دریانوردی؛

“۲۱ روز بعد” روایتگر سکون یا پویایی و تلاش برای رسیدن به هدف است

“۲۱ روز بعد” روایتگر آرزوهای دور و دراز مرتضی، نوجوان محله فقیرنشین علاقه‌مند به فیلم سازی است که در کمال ناباوری متوجه می‌شود از این پس زندگی‌اش، ماراتن‌های دو روزه خواهد بود، انگیزه ایستادن و اینکه مشکلات همواره در حال عبور و مرورند.

به گزارش کودک پرس ، استقبال فراوان مردمی و به ویژه در محیط دانشجویی دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار از اکران دانشجویی فیلم “۲۱ روز بعد” به کارگردانی سید محمدرضا خردمندان و تهیه کنندگی محمدرضا شفاه می تواند گویای این باشد که این فیلم ارتباط خوبی را با مخاطب عام خود برقرار می کند چرا که می توان گفت موضوعات عنوان شده در این فیلم به نوعی برخواسته از بستر اجتماع و مشکلات و شیوه روزمره زندگی بیشتر مردم است.

اما آنچه شگفتی بیشتری را در باب این استقبال می آفریند، اطلاق ژانر کودک و نوجوان به این فیلم و تاثیر بیشتر آن بر مخاطب با رده سنی جوان و بزرگسالی است، هر چند که این فیلم، نامزد و برنده جوایز متعددی از جشنواره کودک و نوجوان و همچنین فجر شده است؛ اماهنوز هم با توجه به مسائلی که در خلال جریانات فیلم رخ می دهد و نوع بازدید از این فیلم، این پرسش به ذهن خطور می کند که به راستی هدف سنی این نوع فیلم را چه گروهی از جامعه تشکیل می دهد؟

 

۲۱ روز بعد که میخواست روایتگر آرزوهای دور و دراز مرتضی، نوجوان محله فقیرنشین علاقه مند به فیلم سازی با بازی مهدی قربانی باشد، با ورود به موضوع بیماری مادر مرتضی، با بازی ساره بیات، سر از دنیای قصه بیرون می آورد و مرتضی را مانند همه نقش اول های نوجوان محله فقیر نشین در حال دویدن پی مقداری پول برای هزینه درمان مادرش نشان می دهد و همین موضوع، مسئله قطار را وارد قاب دوربین می کند تا کمی از فضای تکراری این گونه از قصه ها بکاهد.

 

ابتکاری که تلاشی غیرتمندانه فرزند برای ماندن مادر را نشان می دهد، شاید می توان گفت از زیباترین صحنه های این فیلم، رد و بدل شدن گفت و گوهای کودکانه مرتضی با برادر کوچکش و نوع تربیت خاص مادر به پسر کوچک که به شیرینی قصه می افزاید و در میان نقش های مرتضی با قطار، قصه را کمی باور پذیرتر می کند و شاید اوج صحنه های عاطفی فیلم را بتوان در لحظه کشیدن ترمز قطار و زمزمه های تکرارشونده در ذهن پسر کوچک دید آن جا که حاضر است با دستان کوچک ترمز را رها نکند تا مادرش نجات یابد.

اگرچه ۲۱ روز بعد روایتگر تلاش های تاثیرگذار در قصه زندگی و رفاقت شیرین و جنگیدن برای خواسته هاست، اما نمی توان از تاثیر صحنه های مربوط به قطار و گیم نت چشم پوشی کرد. نقد های بسیاری در رابطه با این که نمایش چنین مکان هایی در فیلم کودک و نوجوان می تواند آثار مخربی بر ذهن کودک و نوجوان داشته باشد وجود دارد اما خیلی ها هم معتقدند که این مسائل در دنیای امروز به حدی عادی است که مشکلی نخواهد آفرید.

 

هنوز هم این نقد به فیلم وارد است که ضرورت وجود برخی از این صحنه ها در آن احساس نمی شود؛ مثل صحنه ای که بیانگر روابط عاطفی ایجاد شده بین مرتضی و دختر همسایه است که لزومی ندارد در فیلم کودک و نوجوان

با چنین موضوع عمیق و اجتماعی، از چنین روابطی بحث در میان باشد!

هجوم بسیاری از نقدهای دیگر این فیلم بر سکانس پایانی آن است، زمانی که مرتضی نهایتا قطار را می ایستاند و اینکه خوب، حالا این بیانگر چه مفهومی است؟ می توان از این دید نگریست که وقتی فیلم به صورت کاملا روایی مفهوم ۲۱ روز بعد را در صحنه پایانی، وقتی مرتضی بر تمام مشکلات فائق می آید و دارو از داروخانه تحویل میگیرد و در کمال ناباوری متوجه می شود از این پس زندگی اش، ماراتن های دو روزه خواهد بود، انگیزه ایستادن قطار و اینکه مشکلات همواره در حال عبور و مرورند، باعث شد تا بتواند قطار را بایستاند و این مفهوم را برساند که همیشه برای تلاش فرد جایی است.

 

۲۱ روز بعد، با تمام ضرباهنگ های گاه نامنظم و قصه غم انگیزی که دارد، داستان یک تلاشی تحسین برانگیز است چه از طرف مرتضی و چه توسط کارگردان فیلم، امید است که پس از این شاهد آثاری شگفت در حوزه سینمای کودک و نوجوان باشیم.

میلاد صالحی – قائم مقام تشکیلات و مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار

 

منبع: دانا

 

به اشتراک بگذارید :

ارسال نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظر:
نام:
ایمیل:

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

آخرین اخبار