توجه به همه فرزندان مانع از توجه افراطی به يك كودك و ايجاد مشكلات تربيتی در بحث تک فرزندی خواهد بود و از سويی فرزندان بزرگتر همكار تربيتی خوبی براي والدين در تربيت فرزندان كوچك‌تر می‌شوند.

تربیت کودک به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست. ساعات‌های طولانی با یک کودک نوپا که استدلال و اما و اگر و بکن و نکن را متوجه نمی‌شود، یا اگر هم متوجه شود به قدری تحت تأثیر هیجاناتش است که نمی‌تواند ترتیب اثری به خواسته شما بدهد. کمی که بزرگتر می‌شود، مهارت رویارویی با مسائل و مشکلات تربیتی مرتبط با کودک هم پیچیده‌تر شده و والدین نیاز بیشتری به شناخت روحیات، الزامات و مراحل رشد کودک پیدا می‌کنند.

یکی از موضوعات جالب در طی دوران بارداری که نظر پدر و مادر را بیش از هر چیز دیگر به خود جلب می کند این باشد که «کودک ما اکنون در کدام مرحله از رشد قرار دارد ؟»

خیلی اوقات کودکان دوست ندارند به آنها امر و نهی شود. مثلا اگر به کودک لجباز چهارساله‌ خود امر کنید که باید رأس ساعت ۹ شب در تختخوابش باشد، تعجبی ندارد که با یک جیغ بلند به شما «نه» بگوید یا اگر به پسربچه‌ یک‌دنده‌ خود اصرار کنید که فقط و فقط باید همان اسباب‌بازی انتخاب خودتان را بخرد، شک نکنید که روی اسباب‌بازی انتخاب خودش پافشاری خواهد کرد.

در دو تا سه سالگی كودك گاهی رفتارهایی دارد كه مورد قبول خانواده نیست. والدین باید پیروی از مقررات اجتماعی را به كودك بیاموزند . اگر خواسته والدین عاقلانه و متناسب باشد و نیاز كودك به محبت را ارضاء كند ، كودك به تدریج تحت كنترل درخواهد آمد. اما اگر الزام والدین شدید و ابراز محبت آنها به صورت صحیحی نباشد ، طفل ممكن است كه رفتارهای ناهنجار این دوره را تشدید كند و امكان دارد كه این ناهنجاری ها در او تثبیت شوند.

دختری هفت ساله دارم که از رفتارهای زشت دیگران سریع الگو برداری کرده و تقلید می کند.در مدرسه هم بیشتر جذب بچه هایی می شود که از خودش بزرگتر هستند و جدیدا هم خیلی لجباز و حرف گوش نکن شده است. لطفا یک راهکار اصلاحی به بنده بدهید.
مطالبی که بیان میکنید از ویژگی های طبیعی رشد کودکان در این سن است. من در ادامه توضیحات مختصری بر گرفته از کتاب تغذیه، تربیت و نگهداری کودک/دکتر بنیامین اسپاک ارایه می دهم تا متوجه شوید رفتارهای فرزندتان ناهنجار نیست بلکه از ویژگی های رشدی وی است

آشنایی با نکات صحیح تربیتی پیش شرط تربیت اصولی در کودکان است و عدم آگاهی اولین و مهمترین ضربه تربیتی است که والدین مرتکب می شوند؛ متخصصان ومشاوران تربیتی معتقد هستند: آگاهی از زمان درست ارائه نکات تربیتی بهکودک، توازن میان تشویق وتنبیه،برخورد مناسب درمواجه با شیطنت کودکان وبه طور کلی آشنایی با رمز و رموز تربیت از مواردی است که تمامی والدین باید نسبت به آن واقف باشند تا بتوانند فرزند پروری صحیحی داشته وافراد موثر وموفقی تربیت کنند.

هنوز پس از گذشت 18 سال از مرگ پدرم می‌توانم صدایش را بشنوم که وقتی من خیلی جدی می‌شدم به من می‌گفت: “سخت نگیر دخترم.” و زمان‌هایی که بیش از همیشه به خودم شک داشتم و احساس شرمندگی می‌کردم به او فکر می‌کنم که به من می‌گفت: آخ تو یک اشتباه کوچولو کردی و هنوز هم برای من زیبایی.