داستان و داستاننویسی یکی از راههای ارتباط و انتقال مفاهیم از نسلی به نسل دیگر و از زمانی به زمان دیگر و هم چنین بهترین راه ثبت و انتقال تاریخ و فرهنگ یک جامعه یا یک قوم به حساب میآید.
به گزارش کودک پرس ، داستان و داستاننویسی یکی از راههای ارتباط و انتقال مفاهیم از نسلی به نسل دیگر و از زمانی به زمان دیگر و هم چنین بهترین راه ثبت و انتقال تاریخ و فرهنگ یک جامعه یا یک قوم به حساب میآید؛ داستانی که از پس وقایع متفاوت میگذرد و خواننده را با خود همراه کرده و در ذهن و ضمیر او تأثیر میگذارد.
داستان را میتوان یکی از گمشدههای عصر حاضر در انتقال فرهنگ و تاریخ دانست که در صورت پرداختن به آن هم گنجینهای از تاریخ ثبت خواهد شد و هم راهی ارتباطی بین نسلها و فرهنگهای مختلف خواهد بود؛ میتوان به جرأت گفت که گاهی اوقات داستاننویسی با زندگینامهنویسی عجین میشود و از پس نگارش و توصیف یک زندگی داستان یا داستانهایی روایت میشود.
«پائیز پرستوی سفید» کتابی زندگینامه نویسانه است که در مهرماه 96 و در 2 هزار نسخه به چاپ رسیده است و بعد از امروز ساعت 17:30 در مؤسسه فرهنگی هنری و گالری متن رونمایی و امضا خواهد شد؛ در این مراسم نویسنده کتاب هم قسمتهایی از کتاب را به صورت خوانش زنده ارائه میکند و بعد از آن جلسه نقد و بررسی و جشن امضا برگزار خواهد شد؛ نویسنده این کتاب ابراهیم سلیمی کوچی دانشیار ادبیات تطبیقی دانشکده زبانهای خارجی دانشگاه اصفهان است.
به گفته ابراهیم سلیمی کوچی این کتاب روایتی از نوجوانی ایلیاتی در 14 سالگی در فضای حاشیه شهر است که به خاطر خشکسالی و بحرانهای زیست محیطی که دامن عشایر دهه 60 و 70 ایران را گرفته به حاشیه شهر کوچکی در جنوب فارس به نام شهر فسا آمده است.
وی نوجوانان ایلیاتی را اینگونه معرفی میکند که شیفته فوتبال و کتاب میشوند و میگوید که «من به عنوان نمونهای از آن نوجوانها دو داستان را به صورت موازی در این کتاب پیش بردهام؛ یکی داستان یک ملاقات عاشقانه با یک آدم دیگر که تأثیر به سزایی در زندگی من میگذارد و دیگری داستانی که نگاهی انتقادی به پدیده حاشیه شهرنشینی و زندگی ایلیاتیهایی که در حاشیه شهر بودند، دارد.»
نویسنده، کتاب را تجلیلی از آدمهای قصهگو که در سنت زندگی میکردند و نگاه خوبی به زندگی داشتند میداند و افرادی که نگاهشان پر از زیبایی و خیر و معنویت بود.
وی همچنین کتاب را دعوتی به یکی شدن توصیف میکند و دلیل آن را اینگونه مطرح میکند که «در زندگی نوجوان ایلیاتی که شخصیت اصلی این رمان است اتفاقی میافتد که باعث میشود این نوجوان ایلیاتی با شهر آشتی کند و حتی شیفته شهر شود، به این خاطر میشود این کتاب را دعوتی به وحدت، یکی شدن، تفاهم، هم زیستی و دعوتی به خیر جمعی قلمداد کرد».
سلیمی کوچی از علت نگارش این کتاب اینگونه سخن میگوید: «یکی از دلایل نوشتن کتاب دانشجویانم بودند که قطعاتی را برای آنها میخواندم و آنها به من دلگرمی میدادند که این دغدغهها ارزش منتشر شدن دارد».
نگارش این کتاب در حدود 6 سال به طول انجامیده و با اینکه حدود 300 صفحه است و در یک بعد از ظهر میتوان این کتاب را خواند ولی دغدغه زبان و دغدغه جذابیت روایت خیلی در آن دیده میشود؛ همچنین کتاب دغدغه انتقال یک درد دل اخلاقگرایانه به نسل جوان را دارد.
وی در تکمیل توصیف این کتاب اذعان میکند: «در حالی که کتاب سرگرمکننده است، میخواهد از خلال شخصیت زن این کتاب اندیشهای را با زن جوان ایرانی در میان بگذارد و به خصوص دختران جوانی که در جامعه ما زیاد هستند میتوانند مخاطب این کتاب قرار گیرند».
نویسنده کتاب همچنین میگوید: «این کتاب عمدتاً در صدد این بوده که بتواند کمکی به توسعه فرهنگی و اجتماعی در جامعه کند و من اعتقاد دارم که این روزها به خصوص تغییر از ذهن زنهای جامعه باید شروع شود و اگر این اتفاق بیفتد میتوانیم به اتفاقات بهتری فکر کنیم».
افرادی که در جشن رونمایی این کتاب گردهم میآیند عمدتاً افراد هنرمندی هستند که کتاب و روایت داستانی آن مورد توجهشان قرار گرفته است و نقطه نظرات هنری و سینمایی روی متن کتاب دارند و قرار شده این جلسه یک گردهمایی باشد که به عنوان قدم اول از نزدیک این کتاب به افراد هنرمند معرفی شود.
این کتاب همچنین در آینده نزدیک در دانشکده ادبیات دانشگاه اصفهان به صورت علمی و آکادمیک نقد و بررسی خواهد شد.
منبع: فارس
ارسال نظر