رحیم میرعظیم
جامعه ی جهانی، کودکان و جنگ
«کودک نشانی از خداست» شعار امسال هفته کودک است، اما باید نظاره کرد که در بحرین، فلسطین، عراق، سوریه و میانمار و… چه بر سرنشانه‌های خدا که پاکی و صداقت است می‌آورند.
به گزارش کودک پرس ، در ایران و در شیراز، کودکان به‌عنوان آینده‌سازان کشور در کنار خانواده‌های خود با شادی و بدون دغدغه‌ای خاص، برنامه‌های هفته کودک را دنبال می‌کنند، اما کودکان در سایر نقاط جهان چه وضعیتی دارند؟
در هر گوشه جهان کودکانی وجود دارند که تنها دغدغه آن‌ها زنده بودن است. روز کودک به بیان سازمان ملل که بانی نام‌گذاری آن خوانده می‌شود، روزی است که برای یادبود و افتخار کودکان نام‌گذاری شده و اعلامیهٔ حقوق کودک و کنوانسیون حقوق کودک برای حمایت از آنان تصویب شده است.
اما این نام‌گذاری‌ها در حد حرف باقی مانده و همین سازمان که خود را مدعی حمایت از کودکان قلمداد می‌کند، روزانه در قبال جنایاتی که از سوی جانیان بین‌المللی بر کودکان وارد می‌شود سکوت می‌کند و یا گاه به‌صورت شعاری آن را محکوم می‌کند.
جنایت علیه کودکان مسلمان عملاً توسط کسانی انجام می‌شود که خود را مدعی مسلمان بودن می‌دانند و با پشتیبانی اربابان غیرمسلمان خود این نسل‌کشی را رقم می‌زنند.
دیروز و در برنامه هفته جهانی کودک که به همت بهزیستی فارس برگزار شد، کودکان شیرازی با برگزاری نمایشگاهی عاشورایی و عزاداری‌های جان‌سوز، حسین (ع) را با یاد هم سن و سالان خود که در خون می‌غلتند فریاد زدند.
بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل به‌منظور حمایت از کودکان، سازمانی به نام یونیسف ایجاد کرد و این سازمان اعلام کرده است که فقط با اختصاص 5 دلار برای هر کودک، می‌توان جان ۹۰ درصد از کودکانی را که سالانه می‌میرند نجات داد و برای بهبود چشمگیر زندگی کودکان جهان سوم، کافی است که فقط مبلغ 6 هفته بودجهٔ تسلیحاتی جهان هزینه شود.
اما این روزها نه 5 دلار، بلکه میلیون‌ها دلار صرف کشتار کودکانی می‌شود که خانواده‌هایشان برای دفاع از وطن که حق مسلم آنان است تلاش می‌کنند و آنان مظلومانه جان می‌دهند.
آن‌طور که می‌گویند(!) وظیفه این سازمان بین‌المللی، مراقبت از کودکان و برآوردن نیازهای اولیه آنان در سال‌های آغازین زندگی و ترغیب و تشویق والدین به تعلیم فرزندان و همچنین تلاش برای کاهش بیماری و مرگ‌ومیر در کودکان، و حمایت از آنان در هنگام جنگ و حوادث طبیعی و… است و در مقدمهٔ کنوانسیون حقوق کودک آمده است: «کودک باید در فضایی سرشار از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود».
امروز و در دنیایی که پول حرف اول را می‌زند و زورگویان جهانی، با اهرم ثروت حتی قطعنامه‌های سازمان‌های بین‌المللی که در حمایت از کودکان و فقط شعاری صادر می‌شود را وتو می‌کنند، کودکان بسیاری در سکوت جهانی در حال جان دادن هستند و کسانی که خود را مدعی تدوین قوانین حمایت از کودکان می‌دانند فقط نظاره می‌کنند.
شورای برنامه‌ریزی هفتهٔ ملی و روز جهانی کودک سال ۱۳۹۶ عنوان روزها و محور فعالیت‌های این هفته در ایران را تعیین کرد و ما نگاهی مرثیه‌وار بر این نام‌گذاری‌ها و به یاد کودکانی که هیچ خاطره‌ای از این روز و هفته ندارند خواهیم داشت.
به‌یقین می‌توان گفت تنها روزی از این هفته که برای کودکان مظلوم و آواره معنا دارد روزی است که به نام روز «کودک در پناه ایمان» نام‌گذاری شده، زیرا آن‌ها تنها با پشتیبانی ایمان خود، این رنج‌ها و مصائب را به امید فردایی روشن سپری می‌کنند.
روز «کودک در پناه خانواده» دیگر سال‌ها است که برای این کودکان بی‌معنا است. چگونه می‌توان پناه خانواده‌ای را جستجو کرد که یا درگیر جنگ هستند و یا در داخل زندان به سر می‌برند؟ از این‌ها که بگذریم، درد کودکانی که در زندان‌ها به سر می‌برند را چگونه می‌توان در پناه خانواده جستجو کرد؟
روز «کودک، محیط‌زیست و میراث فرهنگی» را چگونه می‌توان برای کودکانی معنا کرد که دیگر محیط زیستی برای زندگی ندارند و یادگارهای فرهنگی آن‌ها در حال غارت است.
«کودک، سلامت و ایمنی» را نمی‌توان برای کودکانی شرح داد که روزانه بر اثر بیماری‌هایی چون وبا و سوءتغذیه جان می‌دهند.
اما روز «کودک و فناوری‌های نوین» هم برای کودکان جنگ‌زده آشنا است. آنان آخرین فناوری‌های نوین را با بمب‌هایی که بر سر آنان فرو می‌ریزد همه‌روزه تجربه می‌کنند.
به نظرتان روز «کودک، کتاب و محصولات فرهنگی» را چگونه می‌توان برای کودکانی بیان کرد که سال‌هاست مهم‌ترین دغدغه آنان تنها زنده ماندن است.
و در پایان، «کودک و مفهوم کودکی» عنوان آخرین روز از هفته جهانی کودک است. مفهومی که برای این کودکان، یادآور جنگ و غارت و از دست دادن خانواده‌ها است.
منبع: فارس
برچسب ها :
تمامی حقوق قانونی مطالب، متعلق به سایت کودک پرس میباشد .
طراحی ، راه اندازی و پشتیبانی : راهکار وب هوشمند
ارسال نظر