ضیافت دل‌های بزرگ به نفع کارگران کوچک

به گزارش کودک پرس ، عطر قورمه سبزی و قیمه مامان پز در فضا پیچیده است. کیک ها و دسرهای روی میز دل هر تازه واردی را آب می اندازد و به راحتی از کنار کتلت ها و نوشیدنی ها نمی شود گذشت.
با یک گشت ساده در اینجا هم می توانید لذت بخش ترین غذاها و دسرها را میل کنید و هم در میان بازارچه ای از صنایع دستی خرید کنید. از عروسک و گل و گیاه گرفته تا زیورآلات و پیکسل های چوبی دست ساز و….
اینجا جشنی به اندازه بزرگی دل هایی برپاست که روز تعطیل شان را قرار است به کودکان کار اختصاص بدهند و عواید فروش محصولاتشان را از غذا گرفته تا صنایع دستی و … به انجمن حمایت از کودکان کار اهدا کنند.
افتتاحیه بیست و پنجمین بازارچه خیریه انجمن حمایت از کودکان کار که در باغ کتاب تهران در حال برگزاری است، با شور و حال عجیبی همراه است.
خیلی از داوطلبان و همراهان این انجمن در حال فروش و عرضه محصولاتی هستند که قرار است همه یا بخشی از عواید فروششان را به نفع کودکان کار اختصاص دهند. هزینه هایی که قرار است در بخش های آموزش، مددکاری، بهداشت و درمان و…. این کودکان صرف شود.

* غذاهایی با طعم عشق
سالن نسیم باغ کتاب تهران مثل همیشه نیست. راهنمایانی که در سالن های باغ کتاب هستند شما را هدایت می کنند به محل برگزاری خیریه. اینجا اولین چیزی که توجه هر تازه واردی را به خود جلب می کند غذاهایی است که عطرش در فضای سالن در هم آمیخته و محال است با آمدن به این بازارچه ضعف نکنید. قیمت غذاها مناسب است و میزهایی در وسط سالن برای استراحت تعبیه شده است.
خیلی از بازدیدکنندگان این بازارچه با یک تیر دو نشان را هدف می گیرند. هم می توانند غذاهای خانگی و خوشمزه را امتحان و از بخش صنایع دستی و فروشگاهی این بازارچه خرید کنند و هم با خرید هر محصولی در حمایت از کودکان کار سهیم شوند.
«این غذاها را با عشق پخته ایم. بخرید و از خوردن آن لذت ببرید». اینها را زن میان سالی که در بازارچه حضور دارد به زبان می آورد. مژگان خالقی یکی از فروشندگان غذا و داوطلب انجمن حمایت از کودکان کار است. او می گوید: باعث این کار دخترم پریسا بود.

پریسا بزرگی یکی از داوطلبان انجمن حمایت از کودکان کار است. او به همراه مادر و خواهر و خاله ها و دخترخاله هایش در حال فروش غذاهای مختلفی از قورمه سبزی گرفته تا پاستا و ماکارونی و سمبوسه هستند. مژگان خالقی مادر پریسا همیشه دخترش را در انجام کارهای خیر حمایت می کند و گاهی نیز با او همراه می شود.
او می گوید: دخترم پریسا کارهای خیر را دوست دارد. او عضو انجمن حمایت از کودکان کار هم هست و چندی پیش با ما تماس گرفتند و اطلاع دادند که می توانیم غذاهایمان را به نفع کودکان کار به فروش برسانیم. ما هم خیلی استقبال کردیم وهمراه با خواهرهایم دست به کار شدیم.
همه غذاهایی که روی میز قرار داد با هزینه شخصی خانواده بزرگی و خالقی تهیه شده و آنها قصد دارند همه عواید فروش غذاهایشان را به انجمن حمایت از کودکان کار اهدا کنند.
خالقی می گوید: انجام این کارها فقط حس و حال بچه های کار را خوب نمی کند بلکه انجام هر کار خیری حال خود آدم را هم خوب می کند. وقتی شروع به پخت و پز کردیم غیر از اینکه بهانه دورهمی خانوادگی شد، حس و حال خوبی هم برایمان دارد. به نظرم این حس را همه باید تجربه کنند.

مادر پریسا معتقد است همه غذاها رابه همراه خواهرها و دخترانشان با عشق درست کرده اند و هر خریداری را تشویق به خرید از غذاهایش می کند. او ادامه می دهد: ما با انجام این کارها می توانیم برای فرزندانمان هم الگوسازی کنیم. دختران و پسران ما یاد می گیرند، در کارهای گروهی همراه شده و آموزش می بینند که در حد توانشان با افراد نیازمند به حمایت، همدردی کنند.

* پشمولک حرف گوش کن
«اسم این عروسک پشمولک حرف گوش کن است». این را می گوید و عروسکی صورتی را به دست می گیرد. عروسکی که به یک ریسمان متصل است. شکیبا عالی زاد ابداع کننده این عروسک معتقد است که عروسکش با فرمان او در ریسمان حرکت کرده و متوقف می شود. حتی می گوید اگر سر عروسکش داد بزنید او لج می کند و دیگر حرکت نمی کند.
شکیبا عالی زاد دختر دانشجویی است که غرفه ای را در این بازارچه اجاره کرده است. او خیلی اتفاقی با این بازارچه آشنا شد و می گوید: خیلی جاها غرفه اجاره می دهند اما هزینه هایش بالا است. اجاره غرفه هم یا به شهرداری می رسد یا صاحبان غرفه ها. اما اینجا پول اجاره غرفه به کودکان کار می رسد و به همین خاطر تصمیم گرفتم غرفه ای را اجاره کنم.
او ادامه می دهد: من از داوطلبان انجمن حمایت از کودکان کار نیستم اما دوست دارم بخشی از فروش عروسک هایم را به این انجمن اهدا کنم. فقط امیدوارم مردم از پشمولک ها استقبال کرده و با خرید آن در حمایت از این انجمن سهیم باشند.

*مسئولیتی که به گردنمان است
هرچقدر به ظهر نزدیک می شویم بخش بازارچه باغ کتاب شلوغ تر و غذاهایی که برای فروش گذاشته شده کمتر می شود. اما با رفتن گروهی از داوطلب افراد تازه نفسی با غذاهای خوشمزه تر میزها را پر می کنند. این ضیافت از 9 صبح شروع شده و تا 10 شب ادامه دارد.
از بخش غذا که بگذرید، قدم زدن در بخش بازارچه هر بیننده ای را سر ذوق می آورد. خیلی از افرادی که غرفه اجاره کرده اند، دست سازه هایشان را به فروش می رسانند. حالا این افراد یا از داوطلبان انجمن هستند یا افرادی که دوست دارند به نوعی حامی این انجمن باشند.
پیکسل های چوبی دست ساز، زیورآلات، شوینده ها، روغن های گیاهی، عروسک، کیف وگل و گیاه و… از دیگر محصولاتی هستند که در بخش صنایع دستی به فروش می رسند.
اما برای آنهایی که همراه با فرزندان قد و نیم قدشان به این بازارچه آمده اند سرگرمی هایی در نظر گرفته شده است. از طراحی چهره تا میز نقاشی و ساخت کاردستی با کاغذ.
یکی از داوطلبان که در حال فروش ساندویچ های یکی از خیران است، می گوید: من از یک سال پیش و به طور اتفاقی با این انجمن آشنا شدم و تصمیم گرفتم عضو آن شوم. من فکر می کنم هر فردی غیر از وظایف و کارهای شخصی اش در زندگی، باید در کارهای انسانی و اجتماعی هم سهیم باشد. این وظیفه و مشارکت اجتماعی است و نباید بی تفاوت از کنار مسئولیت اجتماعی مان رد شویم.

* حمایت از 1400 کودک 
امروز اما مسئولان و تعدادی از اعضای هیئت مدیره و هئیت امنای انجمن حمایت از کودکان کار نیز در باغ کتاب حضور دارند و از نزدیک شاهد برپایی بازارچه هستند. در میان مردم غذا می خورند و آنها نیز با خرید غذا از انجمنی که مشغول کار در آن هستند حمایت می کنند.
امیرباقری زاد مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان کار نیز اینجا حضور دارد. او می گوید: بازارچه سالی دو بار برگزار می شود. اما از برگزاری این بازارچه اهداف مختلفی داریم. یکی ترویج و اطلاع رسانی است. قصد داریم موضوع کودکان کار را در میان مردم پررنگ و حساسیت مردم را به معضل کودکان کار بیشتر کنیم.

اما یکی دیگر از اهداف این انجمن از برپایی بازارچه جذب مخاطب به صورت داوطلب است. «این بازارچه حتی کمک به جذب حامیان مالی نیز می کند. به هر حال انجمن حمایت از کودکان کار یک سازمان مردم نهاد و غیردولتی است».
باقری زاد ادامه می دهد: بازارچه در دوبخش برگزار شده است. غذا و غرفه کالا. در بخش غذا یا مردم خودشان غذا آورده اند و می خواهند همه عواید فروش غذاهایشان را به نفع انجمن هزینه می کنند یا شرکت ها، رستوران ها و… تعدادی غذا را برای فروش به بازارچه اهدا کرده اند و داوطلبان ما آنها را به فروش می رسانند. مثلا یکی از فست فود ها، 100 پیتزا را به نفع انجمن اهدا کرده تا ما آنها را به فروش برسانیم. غرفه های کالا نیز به صورت مشارکتی به نفع انجمن و صاحبان کالا عرضه می شود.

به گفته باقری زاد در حال حاضر حدود 150 داوطلب مسائل مربوط به بازارچه از پخش تراکت تا فروش بلیط، منابع انسانی و… را تشکیل داده اند.
اما هزینه های فروش این بازارچه با توجه به نیاز کودکان برای آنها هزینه می شود. «انجمن در بخش آموزش، حدود 1400 کودک را حمایت می کند. از این تعداد 500 کودک به طور مستقیم آموزش می بینند و مابقی با حمایت های انجمن وارد مدارس دولتی شده و همچنان از حمایت های مددکاری، بهداشتی، روانشناسی و… بهره می گیرند».
هزینه های انجمن حمایت از کودکان کار در بخش های مددکاری، درمان، یک وعده غذای گرم، تامین مایحتاج آموزشی(روپوش، کتاب های درسی و…) ترویج و اطلاع راسنی به مردم و…. صرف می شود.

* کار کودک عادی نیست 
باقری زاد اما در ادامه صحبت هایش اشاره می کند: مشاهده کار کودک یک امر عادی نیست بلکه آسیب اجتماعی جدی است. هدف مهم ما در انجمن این است که کودکان نباید کار کنند بلکه باید آموزش ببینند، تفریح مناسب داشته، بازی کنند، آسایش و امنیت داشته و ضروریات زندگی را داشته باشند. در غیر این صورت دچار آسیب شده و این موضوع در بزرگسالی آنها بازتاب خوبی نخواهد داشت. به همین دلیل همه ما مسئول هستیم و در کاهش معضل کار کودک باید پیش قدم شویم. به همین دلیل هدف ما جلب مشارکت های اجتماعی است.
او ادامه می دهد: بچه هایی که ما با عنوان کودکان کار سر چهارراه و در کوچه و خیابان می بینیم فقط دو الی سه درصد بچه های کار هستند. خیلی از این کودکان دور از چشمان ما در کارگاه ها، کوره پزخانه ها، خیاط خانه ها و… به کار مجبور هستند و می توان گفت بخش زیادی از بچه های کار اوضاع خوبی ندارند.

* چطور کمک کنیم؟
مردم نه تنها از طریق شرکت در بازارچه ها و برنامه های انجمن های حمایت از کودکان کار بلکه از راه های دیگری هم می توانند کمک کنند. در این میان اما کمک های مداوم و پایدار بیش از کمک های مقطعی می تواند ثمربخش بوده و در زندگی این بچه ها تاثیر مثبتی داشته باشد.
خیلی از ما روزانه در کوچه و خیابان ها، مترو و اتوبوس و… به این بچه ها کمک مالی می کنیم اما کمک مالی ما به یک نفر بوده و اثربخش هم نیست.
باقری زاد می گوید: مردم به جای پرداخت پول مستقیم به بچه ها می توانند از طریق سمن ها این کار را انجام بدهند. در واقع کمک مالی به سمن ها، در پروسه کمک رسانی به این بچه ها تعادل برقرار می کند و سمن ها با برنامه ریزی این هزینه ها را خرج درمان، آموزش، مددکاری و… این بچه ها می کنند.
مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان کار ادامه می دهد: کودک موجود معصومی است و باید حمایت شود. نباید نسبت به این موضوع بی تفاوت باشیم. به این فکر کنیم اگر این اتفاق برای هر کدام از ما بیفتد و کودکمان مجبور به کار شود از جامعه مان چه توقعی داریم؟ آیا در شان جامعه مان هست که کودکانمان کار کنند؟ ما می خواهیم به این حس همگانی برسیم که شان ایرانی مسلمان در این نیست که کودکانمان در کارگاه ها کار کنند. آنها باید از حداقل های رفاهی برخوردار بوده و زندگی امنی را تجربه کنند.

منبع: ایرنا