181492
۲۴ مهر ۱۳۹۷

کودک، نمایش، زندگی

برونو بتلهایم[۱] در کتاب «کاربردهای افسون»[۲] می‌نویسد: «… مهم‌ترین و نیز دشوارترین وظیفه ما در پرورش کودک، کمک به اوست تا بتواند معنایی برای زندگی بیابد….

به گزارش کودک پرس ، هادی حسنعلی/ مربی و مدرس بازی قصه و نمایش؛ مناسب‌ترین تجربه‌هایی که بتوانند کودک را قادر به یافتن معنایی در زندگی بکنند و به کل زندگی معنای بیشتری ببخشند کدام‌اند؟» چنین پرسشی و چنین چالشی ارزش آن را دارد تا جست‌و‌جوگرانه‌تر به روند پرورش انسان‌ها بیندیشیم. اما براستی مناسب‌ترین تجربه‌ها برای کودک کدام‌اند؟ هر کس از گوشه و کنار، از بالا و پایین آنچه خود می‌پسندد را برای کودکان تجویز کرده، می‌کند و خب تجویز خواهد کرد. تجویز ما هم «نمایش» است. جهان نمایش، جهان تجربه‌هاست. جایی برای تمرین کردن «زندگی». حالا این انتخاب من و شماست که زندگی را برای یک کودک بازگو کنیم یا بازآفرینی. جهان نمایش برای بازآفرینی موقعیت‌های متفاوت و گوناگون همراه با وضعیت‌های دراماتیک آمادگی خودش را سال‌های سال است که اعلام کرده.

برای کودکان، که زندگی را از دریچه «تقلید» و «تخیل» می‌بینند و می‌شنوند، «تمرینات نمایشی»، «تماشای نمایش» و در نهایت «به روی صحنه رفتن» (بخوانید صحنه زندگی)، می‌توانند مناسب‌ترین تجربه‌هایی باشند که او را هوشیار و قادر به یافتن معنایی در زندگی کنند.
نمایش برای او کشف است، خود زندگی. پس از «تمرینات نمایشی» صداها برایش معنا دارند. خوب بشنود و خوب شنیده شود. نمایش جایی است که باید تمرین کند: کلمات در هر لحظه نقش‌های متفاوتی بازی خواهند کرد. حالا آماده‌تر است برای حرف زدن در زندگی. بدن او فقط برایش یک جسم پرتحرک نیست، بدنش نقش‌آفرین است، تصویرساز است، وای! بدن او حرف می‌زند: «من برای زیستن خلق شده‌ام».
احساسات در لحظات پخش و پَلا نیستند. احساسات برای او است، برای ابراز، بیان، برای ساختن، برای خلق کردن. حالا صدا و بدن و احساسات می‌دانند و می‌توانند چگونه زندگی را خلق کنند. جایی و کاری را سراغ دارید به غیر از نمایش که این همه را یک تنه به دوش بکشد؟
رها شدن از بند دیو، رسیدن به صحرای بی‌آب و علف و بیهوش شدن از فرط تشنگی، پیدا کردن صندوقچه گنج از اعماق اقیانوس‌ها، ادب کردن غولچه‌ بی‌ادب، پرواز با قالیچه پرنده، حرف زدن از زبان حیوانات، بازی و جان بخشی به اشیاء، به عروسک‌ها، به صورتک‌ها، شاه و شاهزاده شدن، فقیر و بی‌کس و بی‌جا شدن، دست کسی را گرفتن و با هم برای کاری متحد و یک‌دل شدن و هزاران تجربه دیگر، همه آماده‌اند تا به مدد هنر نمایش، برای کودکان جهان را آنچنان که شایسته انسان‌هاست بسازند.
چه کسانی می‌توانند چنین کنند؟ انسان‌های بی‌تجربه؟ هرگز. هنر نمایش به کودکان تجربه زیستن هدیه می‌دهد.
 [1] – Bruno Bettelheim
[2] The uses of enchantment
منبع: ایران آنلاین
به اشتراک بگذارید :

ارسال نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظر:
نام:
ایمیل:

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

آخرین اخبار