معلولیت والدین

به گزارش کودک پرس ،کودکان تا سن ده سالگی پدر خود را قهرمان می‌پندارند و فهمیدن وجود یک نقص در پدر به آن ها آسیب های روحی وارد می‌کند؛ لذا پدر نباید هیچ وقت از کلمه‌ی نمی‌توانم استفاده کند. نبی مکرم اسلام (ص) می‌فرماید: «باید با آدم ها به اندازه‌ی عقل و درکشان صحبت کرد.»

مثلا یک کودک سه ساله درکی از روشن دلی (نابینایی) والدین ندارد و گفتن این موضوع به او، سؤالات دیگری را در ذهنش ایجاد می‌کند؛ لذا نباید در مورد این موضوع با او صحبت کرد. بچه ها در دو و نیم سالگی به بعد در مرحله‌ ی پیش طراحی هستند؛ به این معنی که ممکن است خطوطی را بکشند و تصور کنند ماهی است؛ لذا والدین باید از بچه های دو تا چهار ساله خود بخواهند که نقاشی اش را خودش توضیح دهد؛ سپس او را به خاطر کارش تشویق کنند. حتی مثلا اگر پدر یا مادر کودک نابینا باشند، می‌تواند از مادر یا پدر کودک که سالم هستند، برای تشویق او، کمک بگیرد. این پدر و مادر باید به این نکته توجه داشته باشند که هیچ وقت نگذارند فرزند توصیف کردن نقاشی را از پدر بخواهد؛ برای این که این اتفاق نیفتد، والدین باید حواس فرزند را پرت کنند.

فرزندان در این سن، بیشتر نیاز به توجه دارند؛ لذا اگر پدر عواطف خود را با جملات محبت آمیز یا با نوازش کردن ابراز کند، کودک اغناء می‌شود. دخترها دارای روحیه‌ی لطیفی هستند و هر چه سنشان بالاتر می‌رود، خواسته هایشان از پدر بیش تر می‌شود و نیازشان به پدر افزایش می‌یابد؛ لذا پدران نباید آن ها را مدام در معرض کلمه‌ی نمی توانم قرار دهند؛ بلکه باید با کمک گرفتن از کسی یا حتی از خودِ کودک، نیازهای او را بر طرف سازند.

از هشدارهای حضرت علی (ع) به والدین، استفاده از فرصت ها پیش از نابودی آنهاست. پدر و مادرمسئولیت پذیری که دغدغه تربیت فرزند خویش را دارند، از همه فرصت ها برای تربیت وی بهره می گیرند چه بسا در فرزند زمینه تربیت وجود داشته باشد، ولی پدر و مادر فرصت یا توان این مهم را از دست بدهند و در نتیجه، نتوانند آن گونه که دلشان می خواهد، به تربیت فرزندشان همت بگمارند.

حضرت علی (ع) دراین باره به فرزندش امام حسن (ع) می فرماید: «پسرم! هنگامی که دیدم سالیانی از من گذشت و توانایی‌ ام رو‌ به کاستی رفت، به نوشتن [این نامه] وصیت برای تو شتاب کردم و ارزش های اخلاقی را برای تو برشمردم؛ پیش از آن که اجلم فرا رسد و رازهای درونم را به تو منتقل نکرده باشم و پیش از آن که در نظرم کاهشی پدید آید، چنان که در جسمم پدید آمده است و پیش از آن که در تو زمینه پذیرش از میان برود.»

این سخن حضرت علی (ع) به ما می آموزد که اگر برای ما زمینه کار خیری فراهم شد و وقت انجام دادن آن فرا رسید، کوتاهی و سهل انگاری نکنیم؛ زیرا ممکن است در آینده زنده نباشیم یا توان انجام این کار را نداشته باشیم. برای مثال، ممکن است بیماری و ناتوانی یا هزاران مانع دیگر، ما را از انجام وظیفه باز دارد. در حقیقت، حضرت علی‌ (ع) درسخن خویش، چند مانع اساسی در راه تربیت فرزند را برای ما بازگو می کند؛ فرا رسیدن اجل؛ از دست دادن سلامت و قوت فکر؛ از بین رفتن زمینه مناسب.

منبع:فرزند پرتال